«Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε, τα γαλάζια μάτια σου μας καλούνε».

21 Ιούλη 1965,
στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά,
η αστυνομία κατόπιν διαταγών του υπουργού δημόσιας τάξης, ναυάρχου Τούμπα, επιτίθεται στους συγκεντρωμένους φοιτητές.
. Ο 23χρονος αγωνιστής φοιτητής της ΑΣΟΕΕ,Σωτήρης Πέτρουλας πέφτει νεκρός.
Γεννήθηκε το 1943 στη Μάνη.
''Η οικογένεια του Σωτήρη Πέτρουλα είχε 17 νεκρούς. Και μια νύχτα που μπήκαν στο σπίτι του για να σφάξουν τους γονείς του, αυτοί τον πήραν στη μια μασχάλη, ήταν τότε μωρό, πήδηξαν από το παράθυρο και σώθηκαν. Φυσικά ο φασισμός δεν χόρτασε με τόσο αίμα. Παραμόνευε είκοσι χρόνια το μωρό, που μεγάλωσε και έγινε ένας ξανθός νέος. Και μια ζεστή νύχτα του Ιούλη του 1965 όρμησε και τον άρπαξε, μέσα στην καρδιά της Αθήνας. Δύο λεπτά πιο πριν, τον είχα μέσα στα μάτια μου. Τον καμάρωνα, καθώς με χιλιάδες νέους ανέβαινε τραγουδώντας την οδό Πανεπιστημίου. Ήταν ψηλός, γερός, ανήσυχος. Πώς μπορούσε να μη μιλά, να μη χαμογελά, να μην τραγουδά, να μην ανασαίνει;
- Χτύπησαν το Σωτήρη…'' ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Η μοιραία νύχτα ήταν η 21η Ιουλίου όπου ο χτυπημένος Σωτήρης Πέτρουλας, συλλαμβάνεται από αστυνομικούς στις 10:00 το βράδυ στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρήστου Λαδά.
Η καταγραφή του χτυπημένου Πέτρουλα, στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α’ Βοηθειών στην Γ’ Σεπτεμβρίου όπου διαπιστώνεται ο θάνατός του.
Ταυτόχρονα ξεκινάει μια μανιώδης προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας και γρήγορης ταφής του πριν ανατείλει ο ήλιος.
Η Αθήνα ξυπνάει με την εικόνα του νεκρού φοιτητή παντού.
Τα πράγματα αγριεύουν…
Σαν τα ρυάκια ξεχύνεται ο κόσμος προς το σπίτι του Πέτρουλα. Φοιτητές, φοιτήτριες του πάνε λουλούδια, μάνες χαροκαμένες του πάνε τα δάκρυά τους, ηλιοψημένοι εργάτες υψώνουν τις γροθιές τους.
Όλοι ζητούν εκδίκηση! ι