.jpg)
Η αυτοοργάνωση των Ουκρανών μπροστά στον πόλεμο: γιατί μπορέσαμε να
αντισταθούμε!
Πριν από 4 εβδομάδες
31/12/08
30/12/08
Αναδημοσίευση από Βabylonmedia.wordpress.com
Δώστε στα παιδιά σας ξυράφια να χρωματίσουν με το αίμα απ’τις φλέβες τους την αυριανή σας κοινωνία.
Κόψτε τους τις γλώσες, κλείστε τους τα ματια και τα αύτια, φιμώστε τους το στόμα.
Προσφέρτε τους θέαμα στο κλουβι τους, μέσα από την τηλεόρασή σας.
Βγάλτε πάνω τους τα αποθυμένα σας, φτιάξτε ένα «ασφαλές» και «ήσυχο» μέλλον γι’αυτά.
Γεμίστε το μυαλό τους με φοβίες και κλειδωμένες πόρτες για να μην μπορούν να γνωρίσουν την «αμαρτία» - γνώση.
Όμως τα παιδιά ότι και να τους κάνετε, όπου και να τα κλείσετε,
θα βρουν τρόπο και θα το σκάσουν,
θα πάνε στην πλατεία και θα παίξουν.
Δεν θα μπορέσετε ποτέ να σταματήσετε τα κλάματα και τα γέλια τους,
που χαλάνε την «ησυχία» σας.
Με την πρώτη ευκαιρία θα καταστρέψουν το δικό σας, δικό τους μέλον.
Δώστε στα παιδιά σας ξυράφια…..
…μα να προσέχετε τους λαιμούς σας!
Κόψτε τους τις γλώσες, κλείστε τους τα ματια και τα αύτια, φιμώστε τους το στόμα.
Προσφέρτε τους θέαμα στο κλουβι τους, μέσα από την τηλεόρασή σας.
Βγάλτε πάνω τους τα αποθυμένα σας, φτιάξτε ένα «ασφαλές» και «ήσυχο» μέλλον γι’αυτά.
Γεμίστε το μυαλό τους με φοβίες και κλειδωμένες πόρτες για να μην μπορούν να γνωρίσουν την «αμαρτία» - γνώση.
Όμως τα παιδιά ότι και να τους κάνετε, όπου και να τα κλείσετε,
θα βρουν τρόπο και θα το σκάσουν,
θα πάνε στην πλατεία και θα παίξουν.
Δεν θα μπορέσετε ποτέ να σταματήσετε τα κλάματα και τα γέλια τους,
που χαλάνε την «ησυχία» σας.
Με την πρώτη ευκαιρία θα καταστρέψουν το δικό σας, δικό τους μέλον.
Δώστε στα παιδιά σας ξυράφια…..
…μα να προσέχετε τους λαιμούς σας!
25/12/08
Αναδημοσίευση από Εργαζόμενοι στο Μαρούσι
Οπως, πολλοί άλλοι, έτσι κι εγώ πίστευα ότι διαμορφώνονταν σταδιακά αλλά σταθερά οι όροι να αλλάξει το κόμμα, να γίνει ξανά επαναστατικό.
Η συμμετοχή της ΚΝΕ στις καταλήψεις το 2007, η αποδοχή της σταλινικής περιόδου ως καταρχήν θετική για την σοσιαλιστική οικοδόμηση και η καταδίκη του εικοστού συνεδρίου και του χρουτσοφισμού ήταν για μένα βήματα σε ελπιδοφόρα κατεύθυνση.
Αλλά τώρα, όταν το ΚΚΕ στηρίζει ανοιχτά την Κυβέρνηση ενάντια στην εξέγερση της νεολαίας, δεν τρέφω πλέον αυταπάτες. Δεν μπορεί όλα τα ξένα μέσα να μιλούν για εξέγερση, και εδώ η Παπαρήγα να μιλάει για καταστροφές που υποκινούν και προκαλούν ξένα κέντρα (!)Είναι δυνατόν να τα λέμε αυτά ως κομμουνιστές;
Δηλαδή, ποιος είναι ο υποτιθέμενος εχθρός των ξένων κέντρων; Η "λαϊκή κυβέρνηση" του Καραμανλή; Ξέρω, ξέρω, το εργατικό κίνημα είναι υποτίθεται ο εχθρός, που θα δεχτεί όξυνση της καταστολής!!
Αυτά τα λέμε μεταξύ μας, μέσα στο κόμμα, έξω φαίνεται ότι στηρίζουμε ξεκάθαρα την Κυβέρνηση, και υιοθετούμε τα σενάρια συνωμοσίας ενάντια στην διεφθαρμένη κυβέρνηση των βατοπεδινών.
Αλλωστε, κάθε δυναμικός αγώνας που ξεφεύγει από τα όρια της νομιμότητας του συστήματος μπορεί να προκαλέσει την όξυνση της καταστολής.
Εμείς θα είμαστε γι αυτό το λόγο ενάντια σε τέτοιους αγώνες; Είναι αυτή λογική κομμουνιστών, που θέλουν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό;Δεν μπορεί γ.γ.του ΚΚΕ να εμφανίζεται πιο δεξιά και από το Σύριζα.
Με αυτή την πολιτική, το κόμμα εξιλεώνει τον Αλαβάνο, το 65ωρο που στήριξε ο Σύριζα, την αντιεργατική πολιτική του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας, τους βασικούς πυλώνες της αντιεργατικής λαίλαπας.
Πίστευα, ότι στην πορεία όξυνσης της ταξικής πάλης, της οικονομικής κρίσης βοηθούσης, τα μικροαστικά στοιχεία του κόμματος θα υποτάσσονταν στα προλεταριακά.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.Το κόμμα απολογείται στους νοικοκυραίους.
Στα μικρομεσαία στρώματα και στα πιο συντηρητικά κομμάτια της εργατικής τάξης.Ο Λένιν έλεγε ότι η εργατική τάξη οφείλει να οξύνει την οικονομική κρίση, να την μετατρέψει σε επαναστατική κατάσταση.
Αντιθέτως, το ΚΚΕ στηρίζει την αστική ομαλότητα.
Ο καθένας μας το διακρίνει αυτό, το βλέπει.
Η μπάλα έχει χαθεί.Εχω μεγάλη οργή μέσα μου για την κατάντια του ΚΚΕ, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός ότι "αντρώθηκα" μέσα στην ΚΝΕ.
Οτι εκεί έμαθα να αγωνίζομαι, να προβληματίζομαι, να οργίζομαι για την ταξική εκμετάλλευση, να μελετώ τον Λένιν, κι αυτόν θεωρώ μοναδικό μου δάσκαλο, δασκαλο όλων μας.
Δεν ξεχνώ λοιπόν ότι ο Λένιν έκανε το μεγάλο βήμα και διέσπασε το σοσιαλδημοκρατικό κίνημα στη Ρωσσία.Οτι έφυγε από το κόμμα για να υπερασπιστεί τις επαναστατικές-κομμουνιστικές τους απόψεις, ότι κάλεσε τους συντρόφους του να κάνουν το ίδιο, πολεμώντας τον οπορτουνισμό.
"Ενας καλός πόλεμος είναι προτιμότερος από μια κακή ειρήνη", έλεγε ο Λένιν στο "Τι να κάνουμε".Αυτό πιστεύω, ότι οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς τώρα.
Οσοι αριστεροί κνίτες, όσοι αριστεροί κουκουέδες και είμαστε πολλοί, δεν υιοθετούμε την πολιτική του κόμματος.Οσοι μεταξύ μας την καταδικάζουμε, αλλά "προς τα έξω" αναγκαζόμαστε να την υπερασπιζόμαστε, για να μην διαγραφούμε.
Η ώρα έχει έρθει.Αν με αυτά τα γεγονότα, με την νεολαιίστικη έκρηξη δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό το βήμα, πότε θα το κάνουμε;
Οταν η κρίση θα αρχίσει να αφανίζει από την πείνα τις εργατογειτονιές;Δεν είμαι σε φράξια, ούτε είμαι στέλεχος.Ο μόνος τρόπος να επικοινωνήσω με όσους περισσότερους συντρόφους μπορώ, είναι από εδώ.
Δυστυχώς, και το ξέρετε όλοι σας πολύ καλά. Ξέρω ότι πολλοί συμμερίζεστε τον προβληματισμό μου, άλλοι πάλι εμμένετε στις αυταπάτες. Ας δώσουμε την μάχη, πρέπει να την δώσουμε.
Η συμμετοχή της ΚΝΕ στις καταλήψεις το 2007, η αποδοχή της σταλινικής περιόδου ως καταρχήν θετική για την σοσιαλιστική οικοδόμηση και η καταδίκη του εικοστού συνεδρίου και του χρουτσοφισμού ήταν για μένα βήματα σε ελπιδοφόρα κατεύθυνση.
Αλλά τώρα, όταν το ΚΚΕ στηρίζει ανοιχτά την Κυβέρνηση ενάντια στην εξέγερση της νεολαίας, δεν τρέφω πλέον αυταπάτες. Δεν μπορεί όλα τα ξένα μέσα να μιλούν για εξέγερση, και εδώ η Παπαρήγα να μιλάει για καταστροφές που υποκινούν και προκαλούν ξένα κέντρα (!)Είναι δυνατόν να τα λέμε αυτά ως κομμουνιστές;
Δηλαδή, ποιος είναι ο υποτιθέμενος εχθρός των ξένων κέντρων; Η "λαϊκή κυβέρνηση" του Καραμανλή; Ξέρω, ξέρω, το εργατικό κίνημα είναι υποτίθεται ο εχθρός, που θα δεχτεί όξυνση της καταστολής!!
Αυτά τα λέμε μεταξύ μας, μέσα στο κόμμα, έξω φαίνεται ότι στηρίζουμε ξεκάθαρα την Κυβέρνηση, και υιοθετούμε τα σενάρια συνωμοσίας ενάντια στην διεφθαρμένη κυβέρνηση των βατοπεδινών.
Αλλωστε, κάθε δυναμικός αγώνας που ξεφεύγει από τα όρια της νομιμότητας του συστήματος μπορεί να προκαλέσει την όξυνση της καταστολής.
Εμείς θα είμαστε γι αυτό το λόγο ενάντια σε τέτοιους αγώνες; Είναι αυτή λογική κομμουνιστών, που θέλουν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό;Δεν μπορεί γ.γ.του ΚΚΕ να εμφανίζεται πιο δεξιά και από το Σύριζα.
Με αυτή την πολιτική, το κόμμα εξιλεώνει τον Αλαβάνο, το 65ωρο που στήριξε ο Σύριζα, την αντιεργατική πολιτική του Μάαστριχτ και της Λισσαβόνας, τους βασικούς πυλώνες της αντιεργατικής λαίλαπας.
Πίστευα, ότι στην πορεία όξυνσης της ταξικής πάλης, της οικονομικής κρίσης βοηθούσης, τα μικροαστικά στοιχεία του κόμματος θα υποτάσσονταν στα προλεταριακά.
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.Το κόμμα απολογείται στους νοικοκυραίους.
Στα μικρομεσαία στρώματα και στα πιο συντηρητικά κομμάτια της εργατικής τάξης.Ο Λένιν έλεγε ότι η εργατική τάξη οφείλει να οξύνει την οικονομική κρίση, να την μετατρέψει σε επαναστατική κατάσταση.
Αντιθέτως, το ΚΚΕ στηρίζει την αστική ομαλότητα.
Ο καθένας μας το διακρίνει αυτό, το βλέπει.
Η μπάλα έχει χαθεί.Εχω μεγάλη οργή μέσα μου για την κατάντια του ΚΚΕ, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω το γεγονός ότι "αντρώθηκα" μέσα στην ΚΝΕ.
Οτι εκεί έμαθα να αγωνίζομαι, να προβληματίζομαι, να οργίζομαι για την ταξική εκμετάλλευση, να μελετώ τον Λένιν, κι αυτόν θεωρώ μοναδικό μου δάσκαλο, δασκαλο όλων μας.
Δεν ξεχνώ λοιπόν ότι ο Λένιν έκανε το μεγάλο βήμα και διέσπασε το σοσιαλδημοκρατικό κίνημα στη Ρωσσία.Οτι έφυγε από το κόμμα για να υπερασπιστεί τις επαναστατικές-κομμουνιστικές τους απόψεις, ότι κάλεσε τους συντρόφους του να κάνουν το ίδιο, πολεμώντας τον οπορτουνισμό.
"Ενας καλός πόλεμος είναι προτιμότερος από μια κακή ειρήνη", έλεγε ο Λένιν στο "Τι να κάνουμε".Αυτό πιστεύω, ότι οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς τώρα.
Οσοι αριστεροί κνίτες, όσοι αριστεροί κουκουέδες και είμαστε πολλοί, δεν υιοθετούμε την πολιτική του κόμματος.Οσοι μεταξύ μας την καταδικάζουμε, αλλά "προς τα έξω" αναγκαζόμαστε να την υπερασπιζόμαστε, για να μην διαγραφούμε.
Η ώρα έχει έρθει.Αν με αυτά τα γεγονότα, με την νεολαιίστικη έκρηξη δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό το βήμα, πότε θα το κάνουμε;
Οταν η κρίση θα αρχίσει να αφανίζει από την πείνα τις εργατογειτονιές;Δεν είμαι σε φράξια, ούτε είμαι στέλεχος.Ο μόνος τρόπος να επικοινωνήσω με όσους περισσότερους συντρόφους μπορώ, είναι από εδώ.
Δυστυχώς, και το ξέρετε όλοι σας πολύ καλά. Ξέρω ότι πολλοί συμμερίζεστε τον προβληματισμό μου, άλλοι πάλι εμμένετε στις αυταπάτες. Ας δώσουμε την μάχη, πρέπει να την δώσουμε.
18/12/08
17/12/08
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΙΣΩ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ, ΠΙΣΩ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ, ΠΙΣΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ,
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ,
Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ,
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΙΣΩ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ, ΠΙΣΩ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ, ΠΙΣΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΠΙΣΩ ΚΟΥΦΑΛΕΣ,
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ,
Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ,
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
11/12/08
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ
Σήμερα, Τετάρτη 10/12/2008, μετά το τέλος του πανεργατικού συλλαλητηρίου συγκεντρωθήκαμε στη Νομική Σχολή και πραγματοποιήσαμε ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων από σωματεία από το χώρο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, των γιατρών και Υγειονομικών, των καθηγητών φροντιστηρίων, των μισθωτών τεχνικών, του Βιβλίου-Χάρτου, των μηχανικών, των οικοδόμων, του Τύπου κ.α. Από τη συζήτηση που έγινε προέκυψαν τα παρακάτω:Θέλουμε να εκφράσουμε και εμείς την οργή μας όχι μόνο για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη αλλά και συνολικά για την πολιτική που δολοφονεί καθημερινά τις ανάγκες και τα όνειρα των εργαζομένων και της νεολαίας και επιβάλλει τη λιτότητα, τις μαζικές απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ελαστική εργασία.
Χαιρετίζουμε τις χιλιάδες μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων που 4 μέρες τώρα αντιστέκονται στην κρατική καταστολή και διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων.
Καταγγέλλουμε την κατάπτυστη απόφαση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να αναστείλουν την εργατική διαδήλωση την ημέρα της πανεργατικής απεργίας. Αποτέλεσε αυτό ακραία μορφή πλήρους συμμόρφωσης προς τις κυβερνητικές επιλογές και έκφραση της βαθύτερης συμμόρφωσης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην κυρίαρχη πολιτική.
Αντίθετα, σήμερα αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και ορισμένες ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΔΕΠ) όχι μόνο αρνήθηκαν να συμμορφωθούν αλλά και επιμένοντας στο κάλεσμα στο Μουσείο έδωσαν τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί σήμερα πανεργατική διαδήλωση στη Βουλή.
Μια μαζική διαδήλωση χιλιάδων εργαζομένων, που έσπασε το κλίμα τρομοκρατίας και έδωσε άμεση απάντηση στο ξεπούλημα των συνδικαλιστικών ηγεσιών.Σήμερα που η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο επιμένει στην ίδια πολιτική, αλλά και σε έναν παροξυσμό αυταρχισμού εξαγγέλλει πανικόβλητη την απαγόρευση των διαδηλώσεων, εμείς λέμε ότι ήρθε η ώρα να βγει στο προσκήνιο το εργατικό κίνημα.
Παλεύουμε για έναν παρατεταμένο, πανεργατικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας, των απολύσεων, του αίματος. Για να πέσουν οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας για να δικαιωθούν οι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας.
Απευθυνόμαστε σε κάθε σωματείο και κάθε εργαζόμενο που θέλει να κινηθεί σε ταξική κατεύθυνση και τους καλούμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη διαδήλωση, την απεργία, την κατάληψη, το πανεπιστημιακό άσυλο, σπάζοντας στην πράξη κάθε απαγόρευση, ό,τι και εάν αποφασίσει η κυβέρνηση.Σε αυτό το πλαίσιο προτείνουμε προς τα σωματεία και τους εργαζομένους:
Εξόρμηση στους χώρους δουλειάς με συγκεντρώσεις, γενικές συνελεύσεις, συγκρότηση επιτροπών αγώνα, ώστε να παρθούν αποφάσεις από πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και ομοσπονδίες ή Εργατικά Κέντρα για γενική απεργία την Πέμπτη 18/12.
Δραστηριότητες, εκδηλώσεις και πρακτικές αντιπληροφόρησης σε κάθε γειτονιά
Την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου την Πέμπτη 11/12 στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια.
Τη συμμετοχή στο μεγάλο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 12 μ.μ. στα Προπύλαια, καλώντας ταυτόχρονα όσους εργαζομένους δεν μπορούν να βρίσκονται από την αρχή του συλλαλητηρίου να συγκεντρωθούν στις 3.30 μ.μ. στη Βουλή
Να συμμετέχουμε μαζικά στο μεγάλο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 20 Δεκέμβρη.
Παρεμβάσεις σε μέσα ενημέρωσης απαιτώντας να ακουστούν οι διεκδικήσεις του κινήματος.
Συνολικά, καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία να πάρουν τις τύχες του αγώνα στα χέρια τους μέσα από γενικές συνελεύσεις.
Ο στόχος είναι να μπορέσει να υπάρξει μαζικός αποφασιστικός αγώνας διαρκείας με καταλήψεις, απεργίες διαδηλώσεις.ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Να παραιτηθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας. Να πέσει η κυβέρνηση της λιτότητας και της καταστολής.
Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες –
Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και συνολικά οι ειδικές αστυνομικές δυνάμεις – Να αφοπλιστεί η αστυνομία –
Να καταργηθεί ο τρομονόμος.
Να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική της λιτότητας, των απολύσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, του αυταρχισμού:
Αυξήσεις τώρα στους μισθούς – 1400 ευρώ κατώτερος μισθός, σύνταξη, επίδομα ανεργίας
Ούτε ευρώ στις τράπεζες – αύξηση τώρα των δαπανών για παιδεία – υγεία – ασφάλιση.
Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
Σταθερή εργασία για όλους, 35ωρο τώρα χωρίς μείωση αποδοχών
Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων
Όχι στα σύμφωνα σταθερότητας και δημοσιονομικής επιτήρησης της Ε.Ε.
Καμιά ιδιωτικοποίηση δημόσια επιχείρησης
Να μην περάσει ο νόμος για τα κολλέγια και οι οδηγίες της ΕΕ – Να κλείσουν τα ΚΕΣ – να καταργηθούν οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι.
Σήμερα, Τετάρτη 10/12/2008, μετά το τέλος του πανεργατικού συλλαλητηρίου συγκεντρωθήκαμε στη Νομική Σχολή και πραγματοποιήσαμε ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων από σωματεία από το χώρο της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, των γιατρών και Υγειονομικών, των καθηγητών φροντιστηρίων, των μισθωτών τεχνικών, του Βιβλίου-Χάρτου, των μηχανικών, των οικοδόμων, του Τύπου κ.α. Από τη συζήτηση που έγινε προέκυψαν τα παρακάτω:Θέλουμε να εκφράσουμε και εμείς την οργή μας όχι μόνο για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξη αλλά και συνολικά για την πολιτική που δολοφονεί καθημερινά τις ανάγκες και τα όνειρα των εργαζομένων και της νεολαίας και επιβάλλει τη λιτότητα, τις μαζικές απολύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ελαστική εργασία.
Χαιρετίζουμε τις χιλιάδες μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων που 4 μέρες τώρα αντιστέκονται στην κρατική καταστολή και διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων.
Καταγγέλλουμε την κατάπτυστη απόφαση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να αναστείλουν την εργατική διαδήλωση την ημέρα της πανεργατικής απεργίας. Αποτέλεσε αυτό ακραία μορφή πλήρους συμμόρφωσης προς τις κυβερνητικές επιλογές και έκφραση της βαθύτερης συμμόρφωσης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην κυρίαρχη πολιτική.
Αντίθετα, σήμερα αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και ορισμένες ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΔΕΠ) όχι μόνο αρνήθηκαν να συμμορφωθούν αλλά και επιμένοντας στο κάλεσμα στο Μουσείο έδωσαν τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί σήμερα πανεργατική διαδήλωση στη Βουλή.
Μια μαζική διαδήλωση χιλιάδων εργαζομένων, που έσπασε το κλίμα τρομοκρατίας και έδωσε άμεση απάντηση στο ξεπούλημα των συνδικαλιστικών ηγεσιών.Σήμερα που η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μόνο επιμένει στην ίδια πολιτική, αλλά και σε έναν παροξυσμό αυταρχισμού εξαγγέλλει πανικόβλητη την απαγόρευση των διαδηλώσεων, εμείς λέμε ότι ήρθε η ώρα να βγει στο προσκήνιο το εργατικό κίνημα.
Παλεύουμε για έναν παρατεταμένο, πανεργατικό, παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας, των απολύσεων, του αίματος. Για να πέσουν οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας για να δικαιωθούν οι αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας.
Απευθυνόμαστε σε κάθε σωματείο και κάθε εργαζόμενο που θέλει να κινηθεί σε ταξική κατεύθυνση και τους καλούμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη διαδήλωση, την απεργία, την κατάληψη, το πανεπιστημιακό άσυλο, σπάζοντας στην πράξη κάθε απαγόρευση, ό,τι και εάν αποφασίσει η κυβέρνηση.Σε αυτό το πλαίσιο προτείνουμε προς τα σωματεία και τους εργαζομένους:
Εξόρμηση στους χώρους δουλειάς με συγκεντρώσεις, γενικές συνελεύσεις, συγκρότηση επιτροπών αγώνα, ώστε να παρθούν αποφάσεις από πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και ομοσπονδίες ή Εργατικά Κέντρα για γενική απεργία την Πέμπτη 18/12.
Δραστηριότητες, εκδηλώσεις και πρακτικές αντιπληροφόρησης σε κάθε γειτονιά
Την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου την Πέμπτη 11/12 στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια.
Τη συμμετοχή στο μεγάλο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 12 μ.μ. στα Προπύλαια, καλώντας ταυτόχρονα όσους εργαζομένους δεν μπορούν να βρίσκονται από την αρχή του συλλαλητηρίου να συγκεντρωθούν στις 3.30 μ.μ. στη Βουλή
Να συμμετέχουμε μαζικά στο μεγάλο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στις 20 Δεκέμβρη.
Παρεμβάσεις σε μέσα ενημέρωσης απαιτώντας να ακουστούν οι διεκδικήσεις του κινήματος.
Συνολικά, καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία να πάρουν τις τύχες του αγώνα στα χέρια τους μέσα από γενικές συνελεύσεις.
Ο στόχος είναι να μπορέσει να υπάρξει μαζικός αποφασιστικός αγώνας διαρκείας με καταλήψεις, απεργίες διαδηλώσεις.ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Να παραιτηθούν οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας. Να πέσει η κυβέρνηση της λιτότητας και της καταστολής.
Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες –
Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και συνολικά οι ειδικές αστυνομικές δυνάμεις – Να αφοπλιστεί η αστυνομία –
Να καταργηθεί ο τρομονόμος.
Να ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική της λιτότητας, των απολύσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, του αυταρχισμού:
Αυξήσεις τώρα στους μισθούς – 1400 ευρώ κατώτερος μισθός, σύνταξη, επίδομα ανεργίας
Ούτε ευρώ στις τράπεζες – αύξηση τώρα των δαπανών για παιδεία – υγεία – ασφάλιση.
Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
Σταθερή εργασία για όλους, 35ωρο τώρα χωρίς μείωση αποδοχών
Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων
Όχι στα σύμφωνα σταθερότητας και δημοσιονομικής επιτήρησης της Ε.Ε.
Καμιά ιδιωτικοποίηση δημόσια επιχείρησης
Να μην περάσει ο νόμος για τα κολλέγια και οι οδηγίες της ΕΕ – Να κλείσουν τα ΚΕΣ – να καταργηθούν οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι.
9/12/08
Ως εδώ με τις δολοφονίες σας
- 20/1/96, σε "σκούπα" στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνόμος Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει αλβανό μετανάστη.
- Φεβρουάριος 96, θάνατος άγνωστης μετανάστριας από σφαίρα αστυνομικού. - Μάρτιος 96, ο αστυνόμος Κ. Παπαδόπουλος σκοτώνει τη φίλη του.
6/4/96, ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από τον αστυνόμο Σάββα Αγαπίου στη Νίκαια.
13/6/96, ο αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφονεί τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι, για δύο καρπούζια...
5/6/96, ο αστυφύλακας Ηρακλής Νικολακόπουλος σκοτώνει τον Γιώργο Φραγκογιάννη. 23/6/96, ο αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος δολοφονείται από τις ειδικές δυνάμεις στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος».
Οκτώβριος 96, δολοφονείται από ασφαλίτες έξω από το νοσοκομείο «Υγεία» ο καταζητούμενος Παύλας Κερεμίδης.
Οκτώβριος 96, στη Λειβαδιά αστυνομικός πυροβολεί στο ψαχνό 20 αλβανούς τραυματίζοντας 7, από τους οποίους ο ένας θα υποκύψει αργότερα στα τραύματά του.
10/11/96, ο αστυνόμος της τροχαίας Δημ. Τρίμης σε μπλόκο έξω από τη Λειβαδιά σκοτώνει τον τσιγγάνο μικροπωλητή Τάσο Μουράτη που βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος. 8/2/97, ο 19χρονος Εριόν χάνει τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου, των μεταβατικών αποσπασμάτων της αστυνομίας.
15/4/97, ο αστυνόμος Στέργιος Ταγάρας δολοφονεί δύο αλβανούς στην Καστοριά.
25/5/97, ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος «γαζώνεται» κυριολεκτικά από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδιώκουν γιατί πήρε για βόλτα ένα εγκαταλελειμένο σκάφος.
3/8/97, ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον αστυνόμο Τσαγκράκο, γιατί οδηγούσε ανάποδα σε μονόδρομο στη Νίκαια.
10/ 10/97, 30χρονος αλβανός δολοφονείται από τον αστυνόμο Γ. Σπανίδη στη Θεσ/νίκη.
17/ 12/97, ο 26χρονος κρατούμενος Μπεσνίκ Μπρεγκόκι δολοφονείται από φρουρό ενώ αποπειράται να αποδράσει από τις φυλακές Διαβατών.
Μάρτιος 98, ο καταζητούμενος Κώστας Βλαστός πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών στην Καλλιθέα.
18/3/98, ο 29χρονος αγρότης Ιωάννης Κεχαΐτης δολοφονείται στην Καστοριά «κατά λάθος» από μεθοριακή περίπολο της ΕΛΑΣ.
2/4/98, νεκρός από σφαίρες αστυνομικού στη Θεσσαλονί κη ο 29χρονος τσιγγάνος Αγγελος Τζελάλ.
20/5/98, νεκρή η 23χρονη Καλλιόπη Κόκκου, η σφαίρα είναι από το υπηρεσιακό περίστροφο του φίλου της.
27/5/98, ο 30χρονος Ευστράτιος Κυρέλης δολοφονείται στην Ξάνθη, από αστυνομική περίπολο.
5/6/98, ο 28χρονος Μπόκαρι Μπάχο πέφτει νεκρός από «τα εκφοβιστικά πυρά» μεθοριακής περιπόλου.
15/6/98, στα Μέγαρα δολοφονείται από αστυνομικούς νεαρός άντρας, είναι ή ο Ραμαντάνι ή ο Μοχάρεμ Γιέντσι από την Αλβανία.
Αύγουστος 98, στην Τρίπολη αστυφύλακας που συνελήφθη για ληστεία, κατηγορείται ότι σκότωσε και στη συνέχεια έθαψε το βορειοηπειρώτη συνεργό του.
24/9/98, επίθεση της αστυνομίας σε διαμέρισμα για την "απελευθέρωση ομήρων" που κρατούσε ο Σορίν Ματέι, νεκρή η Αμαλία Γκινάκη. -26/9/98, νεκρός ο Σορίν Ματέι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Οκτώβριο'98, πεθαίνει στα κρατητήρια του Μελιγαλά ο πολωνός Σμπόμπεκ Μιέσιτς, καθώς η αστυνομία παρά τη ρητή εντολή της γιατρού αρνήθηκε να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο. 23/10/98, ο 17χρονος σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε "ύποπτος για κλοπή".
27/1/99, ο αστυνόμος Κ. Τοολτσίδης δολοφονεί τον 23 χρονο Γ. Μιγκίπη στη Θεσσαλονικη. 7/2/99, ο Χάρης Τεμπερεκίδης και ο Αντώνης Φρατζής δολοφονούνται από αστυνομικούς στα βουνά της Κορινθίας.
13/3/99, στην Κοζάνη ο αστυφύλακας Αθανάσιος Καναβάς σκοτώνει τον αλβανό Αρμπέν Βεζί.
18/3/99, στην Καστοριά μεταβατικά αποσπάσματα της αστυνομίας δολοφονούν τον 20χρονο αλβανό Λάντι Πέπα.
7/4/99, αλβανή δολοφονείται από μεθορια-κή περίπολο της ΕΛΑΣ στα σύνορα με τη γιουγκοσλάβικη Μακεδονία.
22/5/99, η Α. Ρουσόγλου βρίσκεται νεκρή με σφαίρα από το υπηρεσιακό όπλο του συζύγου της.
16/7/99, ο αλβανός Αρμπέν Σούφα δολοφονείται από την αστυνομία στη Φλώρινα.
16/1/00 Ο 24χρονος τσιγγάνος Θ. Βασιλόπουλος δολοφονείται από αστυνομικό στον Ασπρόπυργο.
19/1/00, ο 20χρονος ρουμάνος Βασίλιε Ιόν δολοφονείται από αστυνομικούς στην πλατεία Βάθης.
22/2/00, ο ρουμάνος Νικολάι Γκορέα δολοφονείται από αστυνομικό στην Πετρούπολη. 25/3/00, ο 17χρονος Νίκος Λεωνίδης, πρόσφυγας από τη Γεωργία, δολοφονείται από τον ασφαλίτη Ατματζίδη στη Θεσσαλονίκη.
27/4/00, ένας ανήλικος αλβανός κρατούμενος δολοφονείται από αστυνομικό, με μια σφαίρα στον τράχηλο, κατά τη διάρκεια εξέγερσης στις Φυλακές Αυλώνας.
14/5/00, αστυνομικός δολοφονεί στις Σέρρες 37χρονο ψυχασθενή.
25/7/00, 22χρονος μετανάστης δολοφονείται από αξιωματικό του στρατού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
27/7/00, αστυνομικοί του λιμενικού σκοτώνουν μετανάστη από την Τσεχία.
14/6/00, συνοριοφύλακες πυροβολούν και σκοτώνουν μετανάστη στον Έβρο.
10/8/00, 20χρονος αλβανός δολοφονείται από συνοριοφύλακες στην Ιεροπηγή Καστοριάς. 13/2/01, ο 47χρονος ρουμάνος Κονσταντίν Κατούρ πεθαίνει στα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος, παρά το βαρύ τραυματισμό του δεν μεταφέρεται σε νοσοκομείο.
20/2/01, ο 23 χρονος Μιχ. Κιβωτός πεθαίνει στις φυλακές Κορυδαλλού, έπασχε από καρδιά και μεσογειακή αναιμία αλλά οι εκκλήσεις του για μεταφορά σε νοσοκομείο αγνοήθηκαν. 1/8/01, ο τούρκος Ο. Πάζιλ δολοφονείται από λιμενικούς στη θαλάσσια περιοχή της Κω. 24/10/01, ο αστυνομικός Γ. Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο.
21/11/01, ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος δολοφονεί στην πλατεία Αμερικής τον 20χρονο Σέντακ Σελνίκου μετανάστη από την Αλβανία.
1/12/01, συνοριοφύλακες πυροβολούν εναντίον δύο νεαρών αλβανών σε παραμεθόριο χωριό της Θεσπρωτίας, ο ένας πέφτει νεκρός.
αναδημοσίευση από Βόρεια της Αθήνας
- Φεβρουάριος 96, θάνατος άγνωστης μετανάστριας από σφαίρα αστυνομικού. - Μάρτιος 96, ο αστυνόμος Κ. Παπαδόπουλος σκοτώνει τη φίλη του.
6/4/96, ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από τον αστυνόμο Σάββα Αγαπίου στη Νίκαια.
13/6/96, ο αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφονεί τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι, για δύο καρπούζια...
5/6/96, ο αστυφύλακας Ηρακλής Νικολακόπουλος σκοτώνει τον Γιώργο Φραγκογιάννη. 23/6/96, ο αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος δολοφονείται από τις ειδικές δυνάμεις στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος».
Οκτώβριος 96, δολοφονείται από ασφαλίτες έξω από το νοσοκομείο «Υγεία» ο καταζητούμενος Παύλας Κερεμίδης.
Οκτώβριος 96, στη Λειβαδιά αστυνομικός πυροβολεί στο ψαχνό 20 αλβανούς τραυματίζοντας 7, από τους οποίους ο ένας θα υποκύψει αργότερα στα τραύματά του.
10/11/96, ο αστυνόμος της τροχαίας Δημ. Τρίμης σε μπλόκο έξω από τη Λειβαδιά σκοτώνει τον τσιγγάνο μικροπωλητή Τάσο Μουράτη που βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος. 8/2/97, ο 19χρονος Εριόν χάνει τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου, των μεταβατικών αποσπασμάτων της αστυνομίας.
15/4/97, ο αστυνόμος Στέργιος Ταγάρας δολοφονεί δύο αλβανούς στην Καστοριά.
25/5/97, ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος «γαζώνεται» κυριολεκτικά από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδιώκουν γιατί πήρε για βόλτα ένα εγκαταλελειμένο σκάφος.
3/8/97, ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον αστυνόμο Τσαγκράκο, γιατί οδηγούσε ανάποδα σε μονόδρομο στη Νίκαια.
10/ 10/97, 30χρονος αλβανός δολοφονείται από τον αστυνόμο Γ. Σπανίδη στη Θεσ/νίκη.
17/ 12/97, ο 26χρονος κρατούμενος Μπεσνίκ Μπρεγκόκι δολοφονείται από φρουρό ενώ αποπειράται να αποδράσει από τις φυλακές Διαβατών.
Μάρτιος 98, ο καταζητούμενος Κώστας Βλαστός πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών στην Καλλιθέα.
18/3/98, ο 29χρονος αγρότης Ιωάννης Κεχαΐτης δολοφονείται στην Καστοριά «κατά λάθος» από μεθοριακή περίπολο της ΕΛΑΣ.
2/4/98, νεκρός από σφαίρες αστυνομικού στη Θεσσαλονί κη ο 29χρονος τσιγγάνος Αγγελος Τζελάλ.
20/5/98, νεκρή η 23χρονη Καλλιόπη Κόκκου, η σφαίρα είναι από το υπηρεσιακό περίστροφο του φίλου της.
27/5/98, ο 30χρονος Ευστράτιος Κυρέλης δολοφονείται στην Ξάνθη, από αστυνομική περίπολο.
5/6/98, ο 28χρονος Μπόκαρι Μπάχο πέφτει νεκρός από «τα εκφοβιστικά πυρά» μεθοριακής περιπόλου.
15/6/98, στα Μέγαρα δολοφονείται από αστυνομικούς νεαρός άντρας, είναι ή ο Ραμαντάνι ή ο Μοχάρεμ Γιέντσι από την Αλβανία.
Αύγουστος 98, στην Τρίπολη αστυφύλακας που συνελήφθη για ληστεία, κατηγορείται ότι σκότωσε και στη συνέχεια έθαψε το βορειοηπειρώτη συνεργό του.
24/9/98, επίθεση της αστυνομίας σε διαμέρισμα για την "απελευθέρωση ομήρων" που κρατούσε ο Σορίν Ματέι, νεκρή η Αμαλία Γκινάκη. -26/9/98, νεκρός ο Σορίν Ματέι στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.
Οκτώβριο'98, πεθαίνει στα κρατητήρια του Μελιγαλά ο πολωνός Σμπόμπεκ Μιέσιτς, καθώς η αστυνομία παρά τη ρητή εντολή της γιατρού αρνήθηκε να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο. 23/10/98, ο 17χρονος σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε "ύποπτος για κλοπή".
27/1/99, ο αστυνόμος Κ. Τοολτσίδης δολοφονεί τον 23 χρονο Γ. Μιγκίπη στη Θεσσαλονικη. 7/2/99, ο Χάρης Τεμπερεκίδης και ο Αντώνης Φρατζής δολοφονούνται από αστυνομικούς στα βουνά της Κορινθίας.
13/3/99, στην Κοζάνη ο αστυφύλακας Αθανάσιος Καναβάς σκοτώνει τον αλβανό Αρμπέν Βεζί.
18/3/99, στην Καστοριά μεταβατικά αποσπάσματα της αστυνομίας δολοφονούν τον 20χρονο αλβανό Λάντι Πέπα.
7/4/99, αλβανή δολοφονείται από μεθορια-κή περίπολο της ΕΛΑΣ στα σύνορα με τη γιουγκοσλάβικη Μακεδονία.
22/5/99, η Α. Ρουσόγλου βρίσκεται νεκρή με σφαίρα από το υπηρεσιακό όπλο του συζύγου της.
16/7/99, ο αλβανός Αρμπέν Σούφα δολοφονείται από την αστυνομία στη Φλώρινα.
16/1/00 Ο 24χρονος τσιγγάνος Θ. Βασιλόπουλος δολοφονείται από αστυνομικό στον Ασπρόπυργο.
19/1/00, ο 20χρονος ρουμάνος Βασίλιε Ιόν δολοφονείται από αστυνομικούς στην πλατεία Βάθης.
22/2/00, ο ρουμάνος Νικολάι Γκορέα δολοφονείται από αστυνομικό στην Πετρούπολη. 25/3/00, ο 17χρονος Νίκος Λεωνίδης, πρόσφυγας από τη Γεωργία, δολοφονείται από τον ασφαλίτη Ατματζίδη στη Θεσσαλονίκη.
27/4/00, ένας ανήλικος αλβανός κρατούμενος δολοφονείται από αστυνομικό, με μια σφαίρα στον τράχηλο, κατά τη διάρκεια εξέγερσης στις Φυλακές Αυλώνας.
14/5/00, αστυνομικός δολοφονεί στις Σέρρες 37χρονο ψυχασθενή.
25/7/00, 22χρονος μετανάστης δολοφονείται από αξιωματικό του στρατού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
27/7/00, αστυνομικοί του λιμενικού σκοτώνουν μετανάστη από την Τσεχία.
14/6/00, συνοριοφύλακες πυροβολούν και σκοτώνουν μετανάστη στον Έβρο.
10/8/00, 20χρονος αλβανός δολοφονείται από συνοριοφύλακες στην Ιεροπηγή Καστοριάς. 13/2/01, ο 47χρονος ρουμάνος Κονσταντίν Κατούρ πεθαίνει στα κρατητήρια αστυνομικού τμήματος, παρά το βαρύ τραυματισμό του δεν μεταφέρεται σε νοσοκομείο.
20/2/01, ο 23 χρονος Μιχ. Κιβωτός πεθαίνει στις φυλακές Κορυδαλλού, έπασχε από καρδιά και μεσογειακή αναιμία αλλά οι εκκλήσεις του για μεταφορά σε νοσοκομείο αγνοήθηκαν. 1/8/01, ο τούρκος Ο. Πάζιλ δολοφονείται από λιμενικούς στη θαλάσσια περιοχή της Κω. 24/10/01, ο αστυνομικός Γ. Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο.
21/11/01, ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος δολοφονεί στην πλατεία Αμερικής τον 20χρονο Σέντακ Σελνίκου μετανάστη από την Αλβανία.
1/12/01, συνοριοφύλακες πυροβολούν εναντίον δύο νεαρών αλβανών σε παραμεθόριο χωριό της Θεσπρωτίας, ο ένας πέφτει νεκρός.
αναδημοσίευση από Βόρεια της Αθήνας
3/12/08
Δεκεμβριανά
Ξέρουμε ότι δυστυχώς ακόμα μας κυβερνάνε οι απόγονοι των δοσίλογων,των χιτών και των ταγματασφαλίτων.
Ξέρουμε ότι σήμερα τα εγγλέζικα τανκς τα έχουν αντικαταστήσει οι γιάπηδες και τα κανάλια.
Οσο κι αν προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ξέρουμε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα.
Περίμενουμε την στιγμή που θα τους ξανακλείσουμε στο ''Μεγάλη Βρετάνια'',μόνο που αυτή την φορά δεν θα κάνουμε τα ίδια λάθη.
Ξέρουμε ότι σήμερα τα εγγλέζικα τανκς τα έχουν αντικαταστήσει οι γιάπηδες και τα κανάλια.
Οσο κι αν προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ξέρουμε ότι ο μόνος δρόμος είναι ο δρόμος του αγώνα.
Περίμενουμε την στιγμή που θα τους ξανακλείσουμε στο ''Μεγάλη Βρετάνια'',μόνο που αυτή την φορά δεν θα κάνουμε τα ίδια λάθη.
2/12/08
28/11/08
Τι άλλο θα ακούσουμε
Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ
Με κάλυψε ο κ. Βγενόπουλος
Ο Γ. Δραγασάκης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
Χτες εκπροσώπησε το κόμμα του σε ημερίδα της ΟΤΟΕ σχετικά με την κρίση, στην οποία συμμετείχε και ο αντιπρόεδρος της «Μαρφίν», Α. Βγενόπουλος. Ξεκινώντας την ομιλία του, το στέλεχος του ΣΥΝ είπε:
«Το έργο μου έχει διευκολυνθεί πάρα πολύ, διότι το μισό πακέτο προτάσεών μας (σ.σ. του ΣΥΝ) το έχει κάνει ο κ. Βγενόπουλος. Οπότε αυτά που είχα σκοπό να πω, για την ανάπτυξη του δημόσιου ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας ή για τη δημιουργία ενός πυρήνα τραπεζών δημοσίου συμφέροντος, το θέμα αυτό έχει καλυφθεί».
Λίγο παρακάτω, αναφερόμενος στο ιδεολογικό περιεχόμενο των προτάσεων του ΣΥΝ, ανέφερε: «Είναι μια κλασική κεϋνσιανή συνταγή αυτό που λέω. Δεν είναι κάτι το τόσο καινοφανές». Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει...
Με κάλυψε ο κ. Βγενόπουλος
Ο Γ. Δραγασάκης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ.
Χτες εκπροσώπησε το κόμμα του σε ημερίδα της ΟΤΟΕ σχετικά με την κρίση, στην οποία συμμετείχε και ο αντιπρόεδρος της «Μαρφίν», Α. Βγενόπουλος. Ξεκινώντας την ομιλία του, το στέλεχος του ΣΥΝ είπε:
«Το έργο μου έχει διευκολυνθεί πάρα πολύ, διότι το μισό πακέτο προτάσεών μας (σ.σ. του ΣΥΝ) το έχει κάνει ο κ. Βγενόπουλος. Οπότε αυτά που είχα σκοπό να πω, για την ανάπτυξη του δημόσιου ελέγχου της Εθνικής Τράπεζας ή για τη δημιουργία ενός πυρήνα τραπεζών δημοσίου συμφέροντος, το θέμα αυτό έχει καλυφθεί».
Λίγο παρακάτω, αναφερόμενος στο ιδεολογικό περιεχόμενο των προτάσεων του ΣΥΝ, ανέφερε: «Είναι μια κλασική κεϋνσιανή συνταγή αυτό που λέω. Δεν είναι κάτι το τόσο καινοφανές». Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει...
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΑΚΗ
O Aγώνας ενάντια στις απολύσεις συνεχίζεται
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, εργαζόμενοι στον Πατάκη και στον κλάδο του βιβλίου!
Τα γεγονότα είναι γνωστά, όμως η αδιαλλαξία του κύριου Πατάκη μας κάνει να επανερχόμαστε.Την Παρασκευή 31/10/2008 η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου Πατάκη απέλυσε με προκλητικό τρόπο ένα συνάδελφο που εργαζόταν εκεί τα τελευταία 4 χρόνια.
Τη Δευτέρα 3/11/2008 ήρθε να προστεθεί και μια δεύτερη απόλυση συναδέλφισσας που εργαζόταν στο βιβλιοπωλείο αντίστοιχο διάστημα. Σε καμιά από τις δύο περιπτώσεις η επιχείρηση δεν ξεκαθάρισε –όπως οφείλει νομικά και ηθικά-τους λόγους των απολύσεων.
Αντίθετα, με τη σιωπηλή συναίνεση -αν όχι τη συμμετοχή- της διεύθυνσης του καταστήματος, οι διάφορες αιτιάσεις πήραν στο τέλος τη μορφή λασπολογίας με σκοπό να σπιλώσουν τη δουλειά και την αξιοπρέπεια των δύο εργαζομένων. Μετά από 4 χρόνια που οι συνάδελφοι δούλευαν στον «ΠΑΤΑΚΗ», η εργοδοσία ανακάλυψε, ότι δεν είναι ικανοί (!!!)
Οι δύο συνάδελφοι από την πρώτη στιγμή απευθύνθηκαν στο Σύλλογο, του οποίου είναι μέλη, για να υπερασπίσουν το αυτονόητο (για όλους άραγε;) δικαίωμα στη δουλειά.Τώρα βρισκόμαστε στην 3η εβδομάδα κινητοποιήσεων για να ανακληθούν οι απολύσεις αυτές, και θα συνεχίσουμε για όσο χρειαστεί. Παράλληλα διακινείται κείμενο όπου συγκεντρώνονται υπογραφές από βιβλιοϋπαλλήλους, εργαζόμενους σε άλλους κλάδους, συγγραφείς, εκπαιδευτικούς, αναγνώστες... ενημερώνοντας το αναγνωστικό κοινό και τους εργαζομένους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία συμπαραστέκονται στον αγώνα μας και υπογράφουν το κείμενο διαμαρτυρίας.
Σήμερα εγώ, αύριο εσύ, μεθαύριο όλοι στο στόχαστρο των εργοδοτών.Η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία και αποφασιστική.Ο αγώνας για να ανακληθούν οι απολύσεις, είναι υπόθεση κάθε συναδέλφου, είναι υπόθεση όλου του κλάδου.
Σήμερα είναι δύο συνάδελφοι στο βιβλιοπωλείο Πατάκη, αύριο μπορεί να είναι ο καθένας μας.Γνωρίζουμε καλά πως ο χώρος του βιβλίου αποφέρει τεράστια κέρδη στους εκδότες και τους βιβλιοπώλες, όχι όμως και σε όλους εμάς που εργαζόμαστε στην παραγωγή και τη διακίνησή του.
Όπως και αλλού, έτσι και σ’ αυτόν το χώρο, υπάρχουν υπερωρίες, απασχολήσιμοι, stage, ελαστικά ωράρια, εντατικοποιημένη εργασία, παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, αυθαιρεσίες κ.ά. Για όλα αυτά, ήρθε μια μεγάλη κατάκτηση στον κλάδο, η κλαδική σύμβαση εργασίας, να προασπίσει στοιχειωδώς καταρχήν τα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά και να συσπειρώσει εμάς τους εργαζόμενους που είμαστε εκτεθειμένοι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Μπορεί να μην έχουμε καταφέρει το άπαν, αλλά αυτό είναι στο χέρι όλων μας. Ας θυμόμαστε όμως όλοι, ότι σήμερα πληρωνόμαστε με βάση την συλλογική σύμβαση που κατέκτησε ο σύλλογος. Ότι στην έρημο του εργασιακού μεσαίωνα, ο κλάδος μας μέσω της συλλογικής σύμβασης έχει κερδίσει και οικονομικά και θεσμικά αιτήματα. Ότι η στάση μας, η μαχητική υπεράσπιση κάθε συναδέλφου, οι διεκδικήσεις μας, ενοχλούν αλλά και φοβίζουν τους εργοδότες μας.
Γι΄ αυτό, από την πρώτη στιγμή βρήκαμε απέναντί μας τους εργοδότες. Και πρώτο απ’ όλους τον κύριο Πατάκη, ο οποίος με την εργοδοτική «Ένωση Εκδοτών Βιβλίου Ελλάδος», έχοντας ως πρόσχημα το άρθρο για το εκπτωτικό βιβλιάριο, έκανε δικαστική προσφυγή, με προφανή στόχο να βγάλουν άκυρη την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας που είχε υπογράψει ο σύλλογος.
«Επαναστατική γυμναστική» ή υποχρέωση και δικαίωμα του κλάδου και των εργαζόμενων οι κινητοποιήσεις;Ο Σύλλογος, εξαντλώντας κάθε περιθώριο συνεννόησης (με επανειλημμένα τηλέφωνα και προσπάθειες συνάντησης με τη διοίκηση της εταιρείας που απορρίφθηκαν όλες κατηγορηματικά από τον κ. Πατάκη), ξεκίνησε σειρά διαμαρτυριών έξω από το βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας. Ο σύλλογός μας έχει μεγάλη εμπειρία και έχει δώσει πολλές φορές τη μάχη ενάντια σε απολύσεις συναδέλφων. Η συγκεκριμένη μορφή του αγώνα είναι η πιο αποτελεσματική. Έχει φέρει τη νίκη για μια σειρά από συναδέλφους και γι΄ αυτό επιλέγουμε αυτή την πρακτική.
Έτσι επαναπροσλήφθηκαν φέτος οι απολυμένοι στην Πρωτοπορία, έτσι ανακλήθηκαν παλιότερα οι απολύσεις στο Σαββάλα, έτσι αγωνιστήκαμε για πολλά χρόνια. Βρίσκει την συγκινητική και πολύτιμη συμπαράσταση από την μεγάλη πλειοψηφία των πελατών που δεν μπαίνουν στο μαγαζί και υπογράφουν το κείμενο συμπαράστασης στον αγώνα μας. Βρίσκει την αλληλεγγύη και συμπαράσταση από δεκάδες εργατικά σωματεία, συλλογικότητες και εργαζόμενους από πολλούς κλάδους.
Προφανώς ο κ. Πατάκης θα προτιμούσε ένα υποταγμένο σωματείο που θα εξαντλούσε τη διαμαρτυρία του σε ένα τηλέφωνο ή μια επιστολή διαμαρτυρίας, και θα έβγαζε «την υποχρέωση» λέγοντας ότι «τι να κάνουμε, έτσι είναι η κατάσταση, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο». Οι εργαζόμενοι του Πατάκη και του κλάδου μας όμως δεν πιστεύουμε ότι θα ήθελαν έναν τέτοιο σύλλογο!
Πολλά χρόνια τώρα, υπερασπίζουμε το δικαίωμα ΚΑΘΕ συναδέλφου ανεξαιρέτως όπως έχουμε υποχρέωση. Απέναντι σε ΚΑΘΕ εργοδότη του κλάδου, όπως και να λέγεται, όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είναι. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε χωρίς καμία υποχώρηση ή εξαίρεση!
«Μαστίγιο» και καρότο: Η γνωστή πρακτική των εργοδοτών για να μας διασπάσουν και να «δικαιολογήσουν» την αυθαιρεσία τους.Οι κινητοποιήσεις μας έκαναν τον κύριο Πατάκη να σπεύσει να στείλει στους εργαζόμενους του Πατάκη τρισέλιδη επιστολή και να διοργανώσει συγκέντρωση κάποιων επιλεγμένων υπαλλήλων για να δικαιολογήσει τις αυθαιρεσίες και να απαντήσει στην κατάσταση που ο ίδιος δημιούργησε. Με την επιστολή αυτή προσπαθεί να πείσει για το δίκιο της εταιρείας και το αναγκαίο των δύο απολύσεων. Αφήνει έμμεσες απειλές για νέες απολύσεις, τονίζοντας συνέχεια ότι το βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας δεν πάει καλά.
Εξαπολύει απαράδεκτες απειλές κατά της συνδικαλιστικής δράσης και ειρωνεύεται εργαζόμενους και σωματείο. Προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζόμενους καλώντας τους να «σώσουν» μαζί με την εργοδοσία την επιχείρηση!
«Οι ενέργειες του Συλλόγου είναι στα όρια της νομιμότητας»!!! Έτσι μας λέει ο κ. Πατάκης. Είναι ακραίο γι΄ αυτόν οι συνάδελφοι και το κλαδικό σωματείο τους να προασπίζουν το δικαίωμα των απολυμένων στη δουλειά, είναι απαράδεκτο να περιορίζονται τα κέρδη του.
Όμως στη δική του στάση δεν βλέπει τίποτα ακραίο ούτε απαράδεκτο. Είναι όμως αυτός που έκλεισε προκλητικά το τηλέφωνο σε εκλεγμένο μέλος του Συλλόγου, αρνήθηκε κατηγορηματικά να δεχτεί αντιπροσωπεία του, καθώς και αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών που στηρίζουν τον αγώνα μας, στέλνοντας στην είσοδο των κεντρικών γραφείων τον υπεύθυνο πωλήσεων. Μπορεί ο κ. Πατάκης να αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς απλώς σαν πελάτες, οι ίδιοι όμως δηλώνουν πως έχουν λόγο για το αν οι εργασιακές συνθήκες στο χώρο του βιβλίου είναι αξιοπρεπείς ή όχι και θα είναι συμπαραστάτες στον αγώνα μας.
Επιτίθεται ενάντια στο Σύλλογό μας, χαρακτηρίζοντας τις διαμαρτυρίες μας «επαναστατική γυμναστική». Επιτίθεται σε εργαζόμενους- μέλη του Συλλόγου μέσα στον «ΠΑΤΑΚΗ». Προσπαθεί να βγάλει ψεύτη τον απολυμένο συνάδελφο αρνούμενος να παραδεχτεί την «επίδειξη ισχύος» και τους συγκαλυμμένους εκβιασμούς που εξαπέλυσε κατά την κατ΄ ιδίαν συνάντησή τους: «Είστε καμιάς ιδιαίτερης αξίας εσείς εκεί της Ακαδημίας; Έχουν φύγει τόσοι και κανένας δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα. Είσαι ο πρώτος». Έτσι αντιμετώπισε ο κύριος Πατάκης την αντίδραση του απολυμένου συναδέλφου.
Και ας ισχυρίζεται στην επιστολή του ότι μια τέτοια αντιμετώπιση «δεν συνάδει ούτε με τη συμπεριφορά του, ούτε με το εργασιακό πνεύμα της εταιρείας».Το «εργασιακό πνεύμα» της εταιρείας Πατάκης, όπως καλά ξέρουν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο σύλλογός μας, είναι το κλίμα τρομοκρατίας, τα ελαστικά ωράρια, οι προσβολές που επικρατούν τόσο στα γραφεία όσο και στις αποθήκες και τους χώρους πώλησης.
Είναι το «εργασιακό πνεύμα» που επικρατεί σε όλους σχεδόν τους εργοδότες του κλάδου και γενικότερα. Γι΄ αυτό είναι μια υπόθεση που αφορά όλους τους εργαζομένους στην εταιρεία αλλά και όλου του κλάδου, αφού τέτοια φαινόμενα τείνουν να γίνουν καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς, με άμεσο αποδέκτη τους εργαζόμενους τους οποίους και προσπαθούν να διασπάσουν.
Χώρια στα κέρδη, μαζί στις ζημιές; Να πάρουμε όλοι θέση: τα συμφέροντά μας ΔΕΝ είναι κοινά με αυτά των εργοδοτών μας! Παλεύουμε για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας!Στο meeting που κάλεσε ο κ. Πατάκης την προηγούμενη εβδομάδα, με τη συμμετοχή μόλις 50 εργαζόμενων, -και από το βιβλιοπωλείο μόλις 5 - όταν η εταιρεία έχει συνολικά 140 εργαζομένους- ο μονόλογος του εργοδότη αναλώθηκε σε επιθέσεις ενάντια στις κινητοποιήσεις και το σύλλογό μας και κυρίως σε αναφορές για ζημιές και προβλήματα της εταιρείας.
Αποκορύφωμα η έμμεση απειλή για ενδεχόμενο κλείσιμο του καταστήματος της Ακαδημίας. «Και εγώ από φτωχός ξεκίνησα», είπε ο κύριος Πατάκης στο meeting. Αν ήταν σκηνή από ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, μπορεί και να κλαίγαμε από συγκίνηση.Όλοι γνωρίζουν ότι ο Πατάκης είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιχειρήσεις της χώρας, μια κερδοφόρα επιχείρηση.Ο μονόλογός του έκλεισε ζητώντας από τους εργαζόμενους να πάρουν θέση.
Τι θέση θα μπορούσαν να πάρουν; Να λύσουν τα ενδεχόμενα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας Πατάκη και να λειτουργήσουν για άλλη μια φορά ως «διορθωτές» της διαχείρισης της εταιρείας; Να συνυπογράψουν τις κατηγορίες και τις προσβολές για την προσωπικότητα και τη δουλειά των δύο συναδέλφων;
Η απάντηση είναι προφανής. Να φοβηθούν και να κλειστούν ο καθένας στο μικρόκοσμο των ψιθύρων και των υπονοούμενων. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν φωνή, έχουν δικαιώματα, τα οποία είναι πέρα και πάνω από φτηνές διασπαστικές τακτικές και η φωνή αυτή γίνεται δυνατή όταν ξέρει ο κάθε εργαζόμενος ότι δεν είναι μόνος του.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Αυτή είναι η απάντηση. Έτσι μπορούμε να νικήσουμε, μπορούμε να αναγκάσουμε την εργοδοσία να πάρει πίσω τις απολύσεις. Στο πλευρό μας είναι δεκάδες σωματεία και σύλλογοι εκπαιδευτικών, εκατοντάδες εργαζόμενοι που συμπαραστέκονται ενεργητικά στον αγώνα μας.
Ο αγώνας είναι μονόδρομος, όταν βάλλεται το δικαίωμα στη δουλειά και η αξιοπρέπειά μας.
Και ο αγώνας αυτός είναι δίκαιος.Ζητάμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων στο βιβλιοπωλείο Πατάκη.ΤΩΡΑ, όλος ο κλάδος σε δυναμική κινητοποίηση για να μπει φραγμός στο αίσχος των απολύσεων.·
Πέμπτη 27/11/2008, 8.30 μ.μ. έκτακτη γενική συνέλευση του Συλλόγου για αποφάσεις δυναμικής δράσης·
Κάθε Τρίτη στις 5.00 και κάθε Σάββατο στις 11.00 συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το βιβλιοπωλείο Πατάκη (Ακαδημίας 65)
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣΛΟΝΤΟΥ 6, ΕΞΑΡΧΕΙΑ τηλ.: 210–3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoo.grTο μέιλ που μπορείτε να στέλενετε διαμαρτυρία είναι: gengra@patakis.gr (ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΑΤΑΚΗ)
0 σχόλια
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες, εργαζόμενοι στον Πατάκη και στον κλάδο του βιβλίου!
Τα γεγονότα είναι γνωστά, όμως η αδιαλλαξία του κύριου Πατάκη μας κάνει να επανερχόμαστε.Την Παρασκευή 31/10/2008 η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου Πατάκη απέλυσε με προκλητικό τρόπο ένα συνάδελφο που εργαζόταν εκεί τα τελευταία 4 χρόνια.
Τη Δευτέρα 3/11/2008 ήρθε να προστεθεί και μια δεύτερη απόλυση συναδέλφισσας που εργαζόταν στο βιβλιοπωλείο αντίστοιχο διάστημα. Σε καμιά από τις δύο περιπτώσεις η επιχείρηση δεν ξεκαθάρισε –όπως οφείλει νομικά και ηθικά-τους λόγους των απολύσεων.
Αντίθετα, με τη σιωπηλή συναίνεση -αν όχι τη συμμετοχή- της διεύθυνσης του καταστήματος, οι διάφορες αιτιάσεις πήραν στο τέλος τη μορφή λασπολογίας με σκοπό να σπιλώσουν τη δουλειά και την αξιοπρέπεια των δύο εργαζομένων. Μετά από 4 χρόνια που οι συνάδελφοι δούλευαν στον «ΠΑΤΑΚΗ», η εργοδοσία ανακάλυψε, ότι δεν είναι ικανοί (!!!)
Οι δύο συνάδελφοι από την πρώτη στιγμή απευθύνθηκαν στο Σύλλογο, του οποίου είναι μέλη, για να υπερασπίσουν το αυτονόητο (για όλους άραγε;) δικαίωμα στη δουλειά.Τώρα βρισκόμαστε στην 3η εβδομάδα κινητοποιήσεων για να ανακληθούν οι απολύσεις αυτές, και θα συνεχίσουμε για όσο χρειαστεί. Παράλληλα διακινείται κείμενο όπου συγκεντρώνονται υπογραφές από βιβλιοϋπαλλήλους, εργαζόμενους σε άλλους κλάδους, συγγραφείς, εκπαιδευτικούς, αναγνώστες... ενημερώνοντας το αναγνωστικό κοινό και τους εργαζομένους που στη συντριπτική τους πλειοψηφία συμπαραστέκονται στον αγώνα μας και υπογράφουν το κείμενο διαμαρτυρίας.
Σήμερα εγώ, αύριο εσύ, μεθαύριο όλοι στο στόχαστρο των εργοδοτών.Η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία και αποφασιστική.Ο αγώνας για να ανακληθούν οι απολύσεις, είναι υπόθεση κάθε συναδέλφου, είναι υπόθεση όλου του κλάδου.
Σήμερα είναι δύο συνάδελφοι στο βιβλιοπωλείο Πατάκη, αύριο μπορεί να είναι ο καθένας μας.Γνωρίζουμε καλά πως ο χώρος του βιβλίου αποφέρει τεράστια κέρδη στους εκδότες και τους βιβλιοπώλες, όχι όμως και σε όλους εμάς που εργαζόμαστε στην παραγωγή και τη διακίνησή του.
Όπως και αλλού, έτσι και σ’ αυτόν το χώρο, υπάρχουν υπερωρίες, απασχολήσιμοι, stage, ελαστικά ωράρια, εντατικοποιημένη εργασία, παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, αυθαιρεσίες κ.ά. Για όλα αυτά, ήρθε μια μεγάλη κατάκτηση στον κλάδο, η κλαδική σύμβαση εργασίας, να προασπίσει στοιχειωδώς καταρχήν τα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά και να συσπειρώσει εμάς τους εργαζόμενους που είμαστε εκτεθειμένοι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Μπορεί να μην έχουμε καταφέρει το άπαν, αλλά αυτό είναι στο χέρι όλων μας. Ας θυμόμαστε όμως όλοι, ότι σήμερα πληρωνόμαστε με βάση την συλλογική σύμβαση που κατέκτησε ο σύλλογος. Ότι στην έρημο του εργασιακού μεσαίωνα, ο κλάδος μας μέσω της συλλογικής σύμβασης έχει κερδίσει και οικονομικά και θεσμικά αιτήματα. Ότι η στάση μας, η μαχητική υπεράσπιση κάθε συναδέλφου, οι διεκδικήσεις μας, ενοχλούν αλλά και φοβίζουν τους εργοδότες μας.
Γι΄ αυτό, από την πρώτη στιγμή βρήκαμε απέναντί μας τους εργοδότες. Και πρώτο απ’ όλους τον κύριο Πατάκη, ο οποίος με την εργοδοτική «Ένωση Εκδοτών Βιβλίου Ελλάδος», έχοντας ως πρόσχημα το άρθρο για το εκπτωτικό βιβλιάριο, έκανε δικαστική προσφυγή, με προφανή στόχο να βγάλουν άκυρη την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας που είχε υπογράψει ο σύλλογος.
«Επαναστατική γυμναστική» ή υποχρέωση και δικαίωμα του κλάδου και των εργαζόμενων οι κινητοποιήσεις;Ο Σύλλογος, εξαντλώντας κάθε περιθώριο συνεννόησης (με επανειλημμένα τηλέφωνα και προσπάθειες συνάντησης με τη διοίκηση της εταιρείας που απορρίφθηκαν όλες κατηγορηματικά από τον κ. Πατάκη), ξεκίνησε σειρά διαμαρτυριών έξω από το βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας. Ο σύλλογός μας έχει μεγάλη εμπειρία και έχει δώσει πολλές φορές τη μάχη ενάντια σε απολύσεις συναδέλφων. Η συγκεκριμένη μορφή του αγώνα είναι η πιο αποτελεσματική. Έχει φέρει τη νίκη για μια σειρά από συναδέλφους και γι΄ αυτό επιλέγουμε αυτή την πρακτική.
Έτσι επαναπροσλήφθηκαν φέτος οι απολυμένοι στην Πρωτοπορία, έτσι ανακλήθηκαν παλιότερα οι απολύσεις στο Σαββάλα, έτσι αγωνιστήκαμε για πολλά χρόνια. Βρίσκει την συγκινητική και πολύτιμη συμπαράσταση από την μεγάλη πλειοψηφία των πελατών που δεν μπαίνουν στο μαγαζί και υπογράφουν το κείμενο συμπαράστασης στον αγώνα μας. Βρίσκει την αλληλεγγύη και συμπαράσταση από δεκάδες εργατικά σωματεία, συλλογικότητες και εργαζόμενους από πολλούς κλάδους.
Προφανώς ο κ. Πατάκης θα προτιμούσε ένα υποταγμένο σωματείο που θα εξαντλούσε τη διαμαρτυρία του σε ένα τηλέφωνο ή μια επιστολή διαμαρτυρίας, και θα έβγαζε «την υποχρέωση» λέγοντας ότι «τι να κάνουμε, έτσι είναι η κατάσταση, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο». Οι εργαζόμενοι του Πατάκη και του κλάδου μας όμως δεν πιστεύουμε ότι θα ήθελαν έναν τέτοιο σύλλογο!
Πολλά χρόνια τώρα, υπερασπίζουμε το δικαίωμα ΚΑΘΕ συναδέλφου ανεξαιρέτως όπως έχουμε υποχρέωση. Απέναντι σε ΚΑΘΕ εργοδότη του κλάδου, όπως και να λέγεται, όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είναι. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε χωρίς καμία υποχώρηση ή εξαίρεση!
«Μαστίγιο» και καρότο: Η γνωστή πρακτική των εργοδοτών για να μας διασπάσουν και να «δικαιολογήσουν» την αυθαιρεσία τους.Οι κινητοποιήσεις μας έκαναν τον κύριο Πατάκη να σπεύσει να στείλει στους εργαζόμενους του Πατάκη τρισέλιδη επιστολή και να διοργανώσει συγκέντρωση κάποιων επιλεγμένων υπαλλήλων για να δικαιολογήσει τις αυθαιρεσίες και να απαντήσει στην κατάσταση που ο ίδιος δημιούργησε. Με την επιστολή αυτή προσπαθεί να πείσει για το δίκιο της εταιρείας και το αναγκαίο των δύο απολύσεων. Αφήνει έμμεσες απειλές για νέες απολύσεις, τονίζοντας συνέχεια ότι το βιβλιοπωλείο της Ακαδημίας δεν πάει καλά.
Εξαπολύει απαράδεκτες απειλές κατά της συνδικαλιστικής δράσης και ειρωνεύεται εργαζόμενους και σωματείο. Προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζόμενους καλώντας τους να «σώσουν» μαζί με την εργοδοσία την επιχείρηση!
«Οι ενέργειες του Συλλόγου είναι στα όρια της νομιμότητας»!!! Έτσι μας λέει ο κ. Πατάκης. Είναι ακραίο γι΄ αυτόν οι συνάδελφοι και το κλαδικό σωματείο τους να προασπίζουν το δικαίωμα των απολυμένων στη δουλειά, είναι απαράδεκτο να περιορίζονται τα κέρδη του.
Όμως στη δική του στάση δεν βλέπει τίποτα ακραίο ούτε απαράδεκτο. Είναι όμως αυτός που έκλεισε προκλητικά το τηλέφωνο σε εκλεγμένο μέλος του Συλλόγου, αρνήθηκε κατηγορηματικά να δεχτεί αντιπροσωπεία του, καθώς και αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών που στηρίζουν τον αγώνα μας, στέλνοντας στην είσοδο των κεντρικών γραφείων τον υπεύθυνο πωλήσεων. Μπορεί ο κ. Πατάκης να αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς απλώς σαν πελάτες, οι ίδιοι όμως δηλώνουν πως έχουν λόγο για το αν οι εργασιακές συνθήκες στο χώρο του βιβλίου είναι αξιοπρεπείς ή όχι και θα είναι συμπαραστάτες στον αγώνα μας.
Επιτίθεται ενάντια στο Σύλλογό μας, χαρακτηρίζοντας τις διαμαρτυρίες μας «επαναστατική γυμναστική». Επιτίθεται σε εργαζόμενους- μέλη του Συλλόγου μέσα στον «ΠΑΤΑΚΗ». Προσπαθεί να βγάλει ψεύτη τον απολυμένο συνάδελφο αρνούμενος να παραδεχτεί την «επίδειξη ισχύος» και τους συγκαλυμμένους εκβιασμούς που εξαπέλυσε κατά την κατ΄ ιδίαν συνάντησή τους: «Είστε καμιάς ιδιαίτερης αξίας εσείς εκεί της Ακαδημίας; Έχουν φύγει τόσοι και κανένας δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα. Είσαι ο πρώτος». Έτσι αντιμετώπισε ο κύριος Πατάκης την αντίδραση του απολυμένου συναδέλφου.
Και ας ισχυρίζεται στην επιστολή του ότι μια τέτοια αντιμετώπιση «δεν συνάδει ούτε με τη συμπεριφορά του, ούτε με το εργασιακό πνεύμα της εταιρείας».Το «εργασιακό πνεύμα» της εταιρείας Πατάκης, όπως καλά ξέρουν οι εργαζόμενοι στην εταιρεία, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο σύλλογός μας, είναι το κλίμα τρομοκρατίας, τα ελαστικά ωράρια, οι προσβολές που επικρατούν τόσο στα γραφεία όσο και στις αποθήκες και τους χώρους πώλησης.
Είναι το «εργασιακό πνεύμα» που επικρατεί σε όλους σχεδόν τους εργοδότες του κλάδου και γενικότερα. Γι΄ αυτό είναι μια υπόθεση που αφορά όλους τους εργαζομένους στην εταιρεία αλλά και όλου του κλάδου, αφού τέτοια φαινόμενα τείνουν να γίνουν καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς, με άμεσο αποδέκτη τους εργαζόμενους τους οποίους και προσπαθούν να διασπάσουν.
Χώρια στα κέρδη, μαζί στις ζημιές; Να πάρουμε όλοι θέση: τα συμφέροντά μας ΔΕΝ είναι κοινά με αυτά των εργοδοτών μας! Παλεύουμε για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας!Στο meeting που κάλεσε ο κ. Πατάκης την προηγούμενη εβδομάδα, με τη συμμετοχή μόλις 50 εργαζόμενων, -και από το βιβλιοπωλείο μόλις 5 - όταν η εταιρεία έχει συνολικά 140 εργαζομένους- ο μονόλογος του εργοδότη αναλώθηκε σε επιθέσεις ενάντια στις κινητοποιήσεις και το σύλλογό μας και κυρίως σε αναφορές για ζημιές και προβλήματα της εταιρείας.
Αποκορύφωμα η έμμεση απειλή για ενδεχόμενο κλείσιμο του καταστήματος της Ακαδημίας. «Και εγώ από φτωχός ξεκίνησα», είπε ο κύριος Πατάκης στο meeting. Αν ήταν σκηνή από ασπρόμαυρη ελληνική ταινία, μπορεί και να κλαίγαμε από συγκίνηση.Όλοι γνωρίζουν ότι ο Πατάκης είναι μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές επιχειρήσεις της χώρας, μια κερδοφόρα επιχείρηση.Ο μονόλογός του έκλεισε ζητώντας από τους εργαζόμενους να πάρουν θέση.
Τι θέση θα μπορούσαν να πάρουν; Να λύσουν τα ενδεχόμενα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας Πατάκη και να λειτουργήσουν για άλλη μια φορά ως «διορθωτές» της διαχείρισης της εταιρείας; Να συνυπογράψουν τις κατηγορίες και τις προσβολές για την προσωπικότητα και τη δουλειά των δύο συναδέλφων;
Η απάντηση είναι προφανής. Να φοβηθούν και να κλειστούν ο καθένας στο μικρόκοσμο των ψιθύρων και των υπονοούμενων. Οι εργαζόμενοι όμως έχουν φωνή, έχουν δικαιώματα, τα οποία είναι πέρα και πάνω από φτηνές διασπαστικές τακτικές και η φωνή αυτή γίνεται δυνατή όταν ξέρει ο κάθε εργαζόμενος ότι δεν είναι μόνος του.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Αυτή είναι η απάντηση. Έτσι μπορούμε να νικήσουμε, μπορούμε να αναγκάσουμε την εργοδοσία να πάρει πίσω τις απολύσεις. Στο πλευρό μας είναι δεκάδες σωματεία και σύλλογοι εκπαιδευτικών, εκατοντάδες εργαζόμενοι που συμπαραστέκονται ενεργητικά στον αγώνα μας.
Ο αγώνας είναι μονόδρομος, όταν βάλλεται το δικαίωμα στη δουλειά και η αξιοπρέπειά μας.
Και ο αγώνας αυτός είναι δίκαιος.Ζητάμε την άμεση επαναπρόσληψη των συναδέλφων στο βιβλιοπωλείο Πατάκη.ΤΩΡΑ, όλος ο κλάδος σε δυναμική κινητοποίηση για να μπει φραγμός στο αίσχος των απολύσεων.·
Πέμπτη 27/11/2008, 8.30 μ.μ. έκτακτη γενική συνέλευση του Συλλόγου για αποφάσεις δυναμικής δράσης·
Κάθε Τρίτη στις 5.00 και κάθε Σάββατο στις 11.00 συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το βιβλιοπωλείο Πατάκη (Ακαδημίας 65)
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣΛΟΝΤΟΥ 6, ΕΞΑΡΧΕΙΑ τηλ.: 210–3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoo.grTο μέιλ που μπορείτε να στέλενετε διαμαρτυρία είναι: gengra@patakis.gr (ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΑΤΑΚΗ)
0 σχόλια
26/11/08
Που πήγε το λιγότερο κράτος?
Τα τελευταία χρόνια σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι επίδοξοι κυβερνήτες και διαχειριστές μας είχαν πρήξει τα μυαλά για την κακοδαιμονία του κράτους στην οικονομία,που δυσκολεύουν τους νόμους της αγοράς κ.α Το σύνθημα για “λιγότερο κράτος” είχε γίνει της μόδας για πολλά χρόνια. Οι ιδιωτικοποιήσεις γίνονταν, αλλά ποτέ δεν ήταν αρκετές, χρειαζόταν ακόμα λιγότερο κράτος, ακόμα περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις παντού και σε όλα.
Και ξαφνικά η οικονομική κρίση τους έσπασε τον ιδεολογικό τσαμπουκά (που είναι τώρα οι νεοφιλελεύθεροι αντικρατιστές ;)Κρυφτήκανε, αλλά βγήκαν οι άλλοι. Τώρα θέλουνε περισσότερο κράτος. Όχι βέβαια για να βάλει φρένο στις απολύσεις, στην ακρίβεια, στα αμύθητα κέρδη αυτών που τα μάζευαν και με το λιγότερο και θα τα μαζεύουν και με το περισσότερο κράτος.
Ποιοι είναι οι πρώτοι και καλύτεροι από αυτούς τους μαζώχτρες ; H απάντηση βγαίνει αυθόρμητα, πριν καν σκεφθείς : ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Αν σκεφθείς και λίγο στο επιστημονικότερο, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο.
Και όμως, η κυβερνητική συνταγή άμεσης αντιμετώπισης της κρίσης, το νέο εθνικό μας θέμα είναι : ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ 28δις. ΕΥΡΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.Γιατί μερικές κάνουν και τις δύσκολες.
Και ξαφνικά η οικονομική κρίση τους έσπασε τον ιδεολογικό τσαμπουκά (που είναι τώρα οι νεοφιλελεύθεροι αντικρατιστές ;)Κρυφτήκανε, αλλά βγήκαν οι άλλοι. Τώρα θέλουνε περισσότερο κράτος. Όχι βέβαια για να βάλει φρένο στις απολύσεις, στην ακρίβεια, στα αμύθητα κέρδη αυτών που τα μάζευαν και με το λιγότερο και θα τα μαζεύουν και με το περισσότερο κράτος.
Ποιοι είναι οι πρώτοι και καλύτεροι από αυτούς τους μαζώχτρες ; H απάντηση βγαίνει αυθόρμητα, πριν καν σκεφθείς : ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Αν σκεφθείς και λίγο στο επιστημονικότερο, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο.
Και όμως, η κυβερνητική συνταγή άμεσης αντιμετώπισης της κρίσης, το νέο εθνικό μας θέμα είναι : ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ 28δις. ΕΥΡΩ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.Γιατί μερικές κάνουν και τις δύσκολες.
22/11/08
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Δελτίο Τύπου
Ο αγώνας συνεχίζεται
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008
Ήταν μια συγκλονιστική μάχη. Ήταν ένας αγώνας μέσα και έξω από τις φυλακές.
Ήταν ένα μάθημα αγώνα και αξιοπρέπειας. Χιλιάδες άνθρωποι μέσα στις φυλακές όρθωσαν το ανάστημά τους και διεκδίκησαν τα αυτονόητα: σεβασμό, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, εξανθρωπισμό ενός συστήματος που βασίζεται στη βία, το φόβο, την καταστολή. Και οι κρατούμενοι κέρδισαν την κοινωνία, έστειλαν μήνυμα ότι ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν γίνεται.
Δώσαμε όλοι και όλες μαζί μια μεγάλη μάχη.
Οι κρατούμενοι\ες, το κίνημα αλληλεγγύης, οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες.
Ήταν ένας όμορφος αγώνας. Και αυτός ο αγώνας δημιούργησε ρωγμές. Τα ψηλά τους τείχη, τα συρματοπλέγματα, οι βαρειές σιδερένιες πόρτες, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τις φωνές των χωρίς φωνή, δεν μπόρεσαν να φυλακίσουν την οργή και την απελπισία.Το υπουργείο Δικαιοσύνης, κάτω από την πίεση του κινήματος, αναγκάστηκε να κάνει υποχωρήσεις. Ωστόσο, οι κρατούμενοι/ες δεν σταματούν. Το κίνημα αλληλεγγύης δεν σταματά. Θα συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, με την ίδια συνέπεια, με την ίδια αποφασιστικότητα, με τον ίδιο ενθουσιασμό. Όπως τότε, που η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, έκανε τα πρώτα της βήματα. Για να μην υπάρξουν ποτέ 15χρονοι Ματιέα που να χάνουν τη ζωή τους μέσα στην «τρέλα» και την βαρβαρότητα της φυλακής. Το πρώτο βήμα έγινε. Έχουμε να κάνουμε πολλά περισσότερα. Οι ανθρωποφύλακες δεν μπορούν, πλέον, να δρουν ανενόχλητοι.
Θα συνεχίσουμε μέχρι να πάψει να βασιλεύει η αδικία μέσα στις φυλακές.
Θα συνεχίσουμε μέχρι και ο τελευταίος κρατούμενος να έχει κατοχυρώσει τα δικαιώματά του. Θα συνεχίσουμε μέχρι να καταργηθούν ολοκληρωτικά τα 4/5, μέχρι οι άδειες να είναι μια πραγματικότητα, χωρίς να μπαίνουν εμπόδια. Θα συνεχίσουμε μέχρι να καταργηθεί το αίσχος των φυλακών ανηλίκων, μέχρι οι δικαστές να σταματήσουν να μοιράζουν χρόνια σαν στραγάλια. Θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και να παλεύουμε για μια κοινωνία που οι φυλακές θα είναι ένα μακρινό και σκοτεινό παρελθόν.
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων χαιρετίζει τους χιλιάδες αλληλέγγυους και αλληλέγγυες, τα αδέλφια μας μέσα στις φυλακές, όλες τις κινήσεις και ομάδες που μέσα από διαφορετικούς δρόμους συμπαραστάθηκαν στον αγώνα των κρατουμένων, τις οικογένειες και τους συγγενείς τους, οι οποίοι βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις συνεχείς διακρίσεις.
Μόνο αυτή την υπόσχεση δίνουμε.
Θα συνεχίσουμε γιατί το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ΄ όλα τα κελιά.
Για περισσότερες πληροφορίες
Αννίτα Μιχαηλίδου 6946391657
Πάνος Λάμπρου 6944 361139
Ιωάννα Δρόσου 6936514299
11/11/08
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ
Αλληλεγγύη στον αγώνα των φυλακισμένων,ετσι κι αλλιώς φυλακή δεν είναι τα golden boys και οι καλόγεροι real estate,είναι οι φτωχοί που πρέπει να καταδικαστούν για να μένουν τα δικά τους παιδιά ατιμώρητα.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΙ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΙ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
