Στον αέρα 4.000 εργαζόμενοι της «Ατλάντικ»

Αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία συναλλαγής του Άρθρου 99 του πτωχευτικού κώδικα κατέθεσε η αλυσίδα super market «Ατλάντικ», καθώς η εταιρεία αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα αποπληρωμής των υποχρεώσεων της προς τους προμηθευτές.Πλέον οι μετοχές της εταιρείας μπαίνουν σε καθεστώς επιτήρησης. Το αίτημα της εταιρείας θα εκδικασθεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

Η εταιρεία απασχολεί περίπου 4.000 εργαζόμενους και αριθμεί 150 με 160 υποκαταστήματα και όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή της «η ενέργεια αυτή κρίνεται απαραίτητη για τη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της εταιρείας και της ευόδωσης των προσπαθειών που καταβάλλονται, ώστε να συνεχιστεί αδιάλειπτα η λειτουργία της, με στόχο τη μείωση του κόστους και την εξοικονόμηση ρευστότητας ώστε να υλοποιηθεί το αναπτυξιακό της πρόγραμμα».

Πλέον οι μετοχές της εταιρείας μπαίνουν σε καθεστώς επιτήρησης.

Σημειώνεται ότι το άρθρο 99 δεν είναι άλλο από το παλιό άρθρο 44, που είχε απασχολήσει στο παρελθόν την κοινή γνώμη με την ένταξή Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιρειών, όπως της ΑΕΚ και του Άρη.

Στην εν λόγω διαδικασία έχουν ενταχθεί στο παρελθόν και άλλες εταιρείες, εκ των οποίων αρκετές δεν κατάφεραν να αντιστρέψουν την κατάσταση και έτσι οδηγήθηκαν σε κλείσιμο.

ΕΚΑΝΑΝ Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Ο παλιός εργατοπατέρας και νυν πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Χ. Πολυζωγόπουλος έδωσε με δήλωσή του το στίγμα της νέας, τριετούς ΕΓΣΣΕ (Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας), λέγοντας: «Χαιρετίζω την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ ως πράξη ευθύνης που λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της χώρας και της κοινωνίας. Η συμφωνία θα συμβάλλει στο άθροισμα προσπαθειών, δυνάμεων και δυνατοτήτων, ώστε να βγει η χώρα από την πολύπλευρη κρίση και να προστατευθούν τα συμφέροντα και του κόσμου της μισθωτής εργασίας».

Ο Πολυζωγόπουλος αδιαφορεί εντελώς για το περιεχόμενο της ΕΓΣΣΕ. Μένει στην πολιτική της σημασία. Το σύστημα έχει ανάγκη το καλό κλίμα ανάμεσα στη ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ, ώστε να λειτουργήσει –όσο μπορεί να λειτουργήσει– σαν ανάχωμα σε ανεξέλεγκτες ταξικές διεργασίες.

Στο ίδιο μήκος κύματος ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος σημείωσε στην αρχή της δήλωσής του, ότι «οι κοινωνικοί εταίροι τίμησαν σήμερα την παράδοση συνευθύνης και ωριμότητας που  υπηρετούν εδώ και χρόνια», για να περάσει αμέσως μετά στο φτύσιμο: «Συνυπογράφουμε μια νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία αποτυπώνει τη βούληση του ιδιωτικού τομέα -που παραμένει ζωντανός- να προστατεύσει το εισόδημα των εργαζομένων του. Συμφωνήσαμε σε μέτρα – ασπίδα απέναντι στην κρίση που βιώνει η οικονομία και η κοινωνία μας λόγω της χρεοκοπίας του Δημοσίου».

Ποια είναι τα «μέτρα-ασπίδα»; Αύξηση 0% για ενάμιση χρόνο (το 2010 και το μισό 2011). Αύξηση 1,5% (πληθωρισμός ευρωζώνης) την 1.7.2011 και άλλο 1,7% την 1.7.2012! Αυτά είναι τα «μέτρα-ασπίδα». Με τον πληθωρισμό να τρέχει τον Ιούνη με 5,2% και να ετοιμάζεται να σκαρφαλώσει στο 7% (και βλέπουμε), μετά τις νέες αυξήσεις σε ΦΠΑ και ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Και να ετοιμάζεται για νέο άλμα το 2011, μετά την (προβλεπόμενη από το Μνημόνιο) μεταφορά στον κανονικό συντελεστή (23%) του 30% των αγαθών και υπηρεσιών που σήμερα υπάγονται στο χαμηλό συντελεστή (μιλάμε αποκλειστικά για είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης). Χωρίς να λογαριάσουμε την έκρηξη της ανεργίας, που επιβαρύνει τα εργατικά νοικοκυριά με τη συντήρηση των άνεργων μελών τους, και της υποαπασχόλησης (εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση, διαθεσιμότητες), που πετσοκόβει το εργατικό εισόδημα.

Εντελώς αποθρασυμμένος ο πρόεδρος των καπιταλιστών μίλησε για το «ρεαλισμό» και την «ευαισθησία» που επέδειξε ο ΣΕΒ και τις «επικοδομητικές προτάσεις» που υπέβαλε, χωρίς να παραλείψει να πετάξει τη μπηχτή ότι η συμφωνία θα είχε γίνει τον Ιούνη «αν δεν είχε μεσολαβήσει το γνωστό επικοινωνιακό κομφούζιο, που δεν οφείλεται βέβαια στον ΣΕΒ».

Ο ΣΕΒ έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει, αφού κατάφερε να υπογράψει τριετή σύμβαση (για πρώτη φορά) με μηδενικές στην πραγματικότητα αυξήσεις, ενώ έχει ήδη στο «σακούλι» του τις νέες ρυθμίσεις για την αμοιβή των νέων με μισθό και μεροκάματο κάτω από τα βασικά και τη «μαθητεία», πέρα απ’ όλα τα άλλα που κατέκτησε με το εργασιακό νομοσχέδιο του Λοβέρδου (πριν υπογραφεί το Μνημόνιο). Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όμως, γιατί πανηγυρίζει;

Ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο, η ΓΣΕΕ εξέδωσε μια πανηγυρική ανακοίνωση, που μόνο τη λέξη «θρίαμβος» δεν αναφέρει. Σταχυολογούμε χαρακτηριστικές εκφράσεις: «Είμαστε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ χώρα, η μοναδική Συνδικαλιστική οργάνωση που μέσα σε τέτοιες συνθήκες δανεισμού, διεκδικήσαμε, ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ και ΥΠΟΓΡΑΨΑΜΕ Συλλογική Σύμβαση Εργασίας […] Κατακτήσαμε την ΕΓΣΣΕ και επιβεβαιώσαμε για μία ακόμα φορά, τον ιστορικά, προοδευτικό, ταξικό και πολιτικό ρόλο των Συνδικάτων και της ΓΣΕΕ […] Ανατράπηκε και ξεπεράστηκε η απαίτηση και η απαγόρευση για ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ για την 3ετία 2010, 2011, 2012». Με ακόμη μεγαλύτερο θράσος ο Παναγόπουλος δήλωσε, ότι πέτυχαν «ποσοστά αυξήσεων που αμφισβητούν το πνεύμα και το γράμμα του μνημονίου» και αυτό «είναι μια ασπίδα αισιοδοξίας, είναι ένα φως σε αυτό το τούνελ που μας έχει επιβάλει η Τρόϊκα και το μνημόνιο και υλοποιεί βεβαίως η κυβέρνηση»!

Πανηγυρίζουν οι αλητήριοι, ότι κατάφεραν να υπογράψουν σύμβαση και αυτό το ονομάζουν κατάκτηση. Αμφισβήτησε μήπως οποιοσδήποτε καπιταλιστής τη σύμβαση; Οχι. Από τη στιγμή που σύμβαση γίνεται το Μνημόνιο, δεν είχαν κανένα λόγο να μη θέλουν μια τέτοια σύμβαση. Ασε που ο Παπανδρέου άναψε το πράσινο φως γι’ αυτές τις γελοίες αυξήσεις (μιλάμε για αύξηση 20 ευρώ το μήνα, δηλαδή ούτε ένα ευρώ τη μέρα, μετά την πάροδο δυο ετών!), διαβεβαιώνοντας πως αν υπάρξει πρόβλημα με την τρόικα, θα το ρυθμίσει προσωπικά ο ίδιος.

Πανηγυρίζουν ότι «κατοχύρωσαν τον 13ο και 14ο μισθό». Οποιος προλαβαίνει πανηγυρίζει γι’ αυτό. Πρώτα η κυβέρνηση (όταν υπέγραψε το Μνημόνιο, σ’ αυτό το θέμα στήριξε την προπαγάνδα της), τώρα οι εργατοπατέρες. Οποιος, όμως, διαβάσει τη σύμβαση, διαπιστώνει πως ούτε καν αυτό έχουν κατοχυρώσει. Απλά, στο προοίμιο της σύμβασης (δηλαδή σ’ ένα τμήμα που έχει καθαρά το χαρακτήρα ευχολόγιου), αναφέρεται: «Πρωταρχικής σημασίας θέμα συμφωνήθηκε ότι αποτελεί η διασφάλιση των επί δεκαετίες παρεχομένων επιδομάτων εορτών και άδειας (που είναι γνωστά ως 13ος και 14ος μισθός) και η ρητή αποδοχή από τους συμβαλλόμενους ότι τα αποδέχονται ως τακτικές αποδοχές».

Το να αναρωτιόμαστε τι έπρεπε να κάνει η ΓΣΕΕ, οδηγεί σε αυτοπαγίδευση. Αυτή η ΓΣΕΕ δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτ’ άλλο, Μεθοδικά οδηγούσε τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο, για να βγει και από πάνω. Με μια άλλη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, ριζικά διαφορετική, όλα θα ήταν αλλιώς.

Ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ με αφορμή την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ

«Τώρα, χωρίς να χαθεί άλλος χρόνος, αποδυναμώστε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, γυρίστε την πλάτη στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αν το συνδικαλιστικό κίνημα δεν απαλλαγεί από το βάρος του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, θα οδηγείται από ήττα σε ήττα.

Κόφτε το "δεξί" χέρι της κυβέρνησης και των εργοδοτών και εμποδίστε τους να κάνουν την επόμενη προδοσία τους σε βάρος των συμφερόντων της εργατικής τάξης της χώρας μας, όπως αυτήν που έκαναν για πολλοστή φορά συμφωνώντας τη μείωση των μισθών και των ημερομισθίων για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον κατά 6% ετησίως, την ίδια ώρα που το εργατικό κίνημα δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) συμφώνησε με τον ΣΕΒ για τα επόμενα 3 χρόνια αυξήσεις
 όχι με βάση τις ανάγκες μας και τον πλούτο που παράγουμε, ούτε καν στο ύψος του πληθωρισμού στην Ελλάδα που τρέχει τώρα με 6%, αλλά με βάση τον ευρωπαϊκό πληθωρισμό που είναι 0,6%, με το γελοίο επιχείρημα ότι έτσι πλήττεται το μνημόνιο.

Εχει κάθε λόγο ο ΣΕΒ να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.

Το μνημόνιο που συμφώνησε η κυβέρνηση προβλέπει πάγωμα μισθών τουλάχιστον για μια 3ετία. Η κυβέρνηση δήλωσε ότι αν μόνοι τους οι "κοινωνικοί" εταίροι δε συμμορφωθούν με το μνημόνιο, θα το έκανε η ίδια νομοθετώντας.

Η ΓΣΕΕ όχι μόνο συμφώνησε το πάγωμα των μισθών, αλλά στην ουσία παραιτήθηκε από κάθε αγώνα για την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων χάριν της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή την αύξηση των κερδών του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Εργαζόμενες - Εργαζόμενοι

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ για μια ακόμα φορά με τη στάση της και με τις πράξεις της δείχνει ότι αποτελεί γερό στήριγμα της κυβέρνησης, της εργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αποδέχεται τη λογική ότι για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται οι μεγάλοι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως λένε η κυβέρνηση, η τρόικα και ο ΣΕΒ και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών, για αυτό και συμφωνεί μαζί τους στη μείωση των μισθών. Με τη συμφωνία αυτή διευκολύνει την κυβέρνηση και τους εργοδότες να κάνουν όσο γίνεται πιο φτηνή την εργατική δύναμη, φορτώνοντας την κρίση και τις συνέπειές της όχι στους καπιταλιστές που ευθύνονται για αυτή, αλλά στους εργαζόμενους.

Ούτε βήμα πίσω από την απαίτησή μας την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία που τη δημιούργησε. Η εργατική οικογένεια οδηγείται σε μεγάλες στερήσεις και φτώχεια για να βγει η καπιταλιστική εργοδοσία αλώβητη από την κρίση, για να συνεχίσει να συγκεντρώνει όλο και περισσότερα κέρδη.

Ούτε βήμα πίσω από τη δράση για την απόσπαση ουσιαστικών αυξήσεων στους κλάδους παρά την υπονόμευση από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Καλούμε τα συνδικάτα να καταγγείλουν αυτή την αισχρή συμφωνία και να παλέψουν για ουσιαστικές αυξήσεις.

Ούτε βήμα πίσω από την πάλη για την ικανοποίηση των σημερινών σύγχρονων αναγκών μας, για σταθερή και μόνιμη δουλειά, για δημόσια αποκλειστικά Παιδεία και Υγεία, για ελεύθερο χρόνο και ξεκούραση, αξιοποιώντας για αυτό τον αμύθητο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας και τον καρπώνονται τα παράσιτα οι καπιταλιστές.

Καλούμε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να διαχωρίσει τη θέση της από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Να παλέψει για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.

Εργαζόμενες - Εργαζόμενοι

Ο πόλεμος των εργοδοτών, της κυβέρνησης και των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ κλπ.), με τη στήριξη των φιλοκαπιταλιστικών ηγεσιών στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ σε βάρος των δικαιωμάτων μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί ακόμα πιο αιματηρός και αδυσώπητος. Ετοιμάζουν και άλλα μέτρα πιο σκληρά σε βάρος των εργαζομένων.

Για αυτό οργανωθείτε σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γιαπί και υπηρεσία με επιτροπές αγώνα, με σωματειακές επιτροπές, στα ταξικά συνδικάτα. Αναδείξτε τους δικούς σας εκπροσώπους.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΘΕΙΤΕ, ΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΜΕ - ΔΩΣΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΑΣ».

Όλοι στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 8/7

Απεργιακή προσυγκέντρωση, Πέμπτη, 8/7, Προπύλαια, 9:30 π.μ. Συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, 10:00 π.μ.

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες σε παλλαϊκή συμμετοχή στην πανεργατική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης 8/7.
Το κυβερνητικό ασφαλιστικό εργασιακό νομοσχέδιο που γυρίζει το ρολόι της ιστορίας στη χώρα μας 100 χρόνια πίσω και επιβάλλει τον κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα δεν πρέπει να περάσει. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Όλοι και όλες στους δρόμους!

Αθήνα 06/07/2010
ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΑΠΕΡΓΙΑ!

ΠΕΜΠΤΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ-ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ-ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!
ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 10:00 π.μ.
ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ!
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ, Ο ΜΟΝΟΣ ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΥΠΗΡΕΤΩΝ ΤΗΣ!
ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ,
ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Πού το πάει λοιπόν η Πρωτοβουλία;

Αφορμή για αυτό το σχόλιο στάθηκε η δημοσίευση της απάντησης του Π. Παπακωνσταντίνου στην Συνέντευξη τύπου της Πρωτοβουλίας για τον διάλογο και την Κοινή Δράση της Αριστεράς. Εν αναμονή της λοιπής παρουσίασης των ομιλιών από την ΕΟΣ (που ως γνωστόν παρουσιάζει μανιωδώς κάθε επεισόδιο ψυχικού κλονισμού του ρετιρέ της Κουμουνδούρου), μπορούμε να κάνουμε κάποια πρώτα σχόλια:
Συγκινητική ήταν η παρουσία του Ν. Βούτση και του Χ. Παπαδόπουλου από την ντριμ τιμ της ΠΓ της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Με έκδηλα τρομαγμένο βλέμμα για το πού το πάνε οι μπαγάσες (όχι οι εμπνευστές, οι άλλοι)… Συνεπικουρούμενοι από τον εμφανώς ζοριζόμενο Γ. Μπανιά, καθότι η πολυετής αναγνώρισή του ως μεγάλου τροχονόμου, συνομιλητή των όλων, συντονιστή των πάντων, γνώστη ορατών τε και αοράτων, προγνώστη του σύμπαντος, συνδετικού κρίκου, ψυχή της ενότητας, φωνή της συναίνεσης, διδάσκαλου της τακτικής κλπ κλπ, τίθεται εν αμφιβόλω.
Επαναστατική ήταν η παρουσία του Αριστερού Ρεύματος. Τόσο με τον Γ. Καλομοίρη στο πάνελ, όσο και με σύμπασα παρούσα την ηγεσία του Ρεύματος. Για πρώτη φορά (και σίγουρα όχι τελευταία) αυτό το ρεύμα διαφοροποιείται τόσο έντονα από τα στενά κομματικά όρια. Εμμέσως πλην σαφώς ο Π. Λαφαζάνης αποδέχεται ότι ο ΣΥΝ πάει για απόσυρση και ετοιμάζεται ποικιλοτρόπως.
Η δημιουργία του http://www.iskra.gr/ (για να σηματοδοτηθεί και η επιστροφή στον επαναστατικό μαρξισμό), η υποστήριξη της κίνησης της Πρωτοβουλίας, η πύκνωση διεργασιών εκτός του επίσημου ΣΥΝ, είναι βήματα που ποτέ το ρεύμα Λαφαζάνη δεν είχε τολμήσει. Οι γνωρίζοντες ψιθυρίζουν για συστηματική εκκαθάριση των στελεχών του Ρεύματος από τις κρίσιμες θέσεις του μετασυνεδριακού μηχανισμού, ενώ οι προσυνεδριακές κόντρες έχουν ραγίσει το γυαλί της ψυχικής άμα και πολιτικής ενότητας. Πάντως η πληροφορία ότι ο Βούτσης θα μετασχηματίσει το http://www.pravda.gr/ σε ηλεκτρονική πλατφόρμα απόκρουσης της αποκλίνουσας πορείας του Ρεύματος, προς το παρόν διαψεύδεται.
Βιτριολική ήταν η φυσική απουσία του Αλέκου. Διευκόλυνε την παρουσία του Λαφαζάνη. Λέμε όμως φυσική απουσία, διότι το πνεύμα του επάρατου επλανάτο απειλητικά επί του χώρου. Όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο φίλος και συμπροβοκάτορας Σώτος Τριανταφύλλου σε σχόλιο του στην προηγούμενη ανάρτηση, το άλογο κινείται σε δεύτερο χρόνο σε μια σωστά αναπτυσσόμενη παρτίδα. Ο δε πύργος κινείται σε τρίτο ή τέταρτο, σίγουρα μετά το άλογο και πάντως μετά τον αξιωματικό. Εξ ου και η ΚΟΕ όπως και το λοιπό επίσημο Μέτωπο Α-Α απουσιάζει από τις υπογραφές, αν και η πρότασή τους ελάχιστα διαφέρει στις πρώτες τακτικές κινήσεις από την Πρωτοβουλία. Όμως μια ανεπαισθήτως άκομψη συμπεριφορά του περιβάλλοντος Αλέκου απέναντι στους τροτσκιστές συμμάχους του, πιθανά να σπείρει αφορμές διάρρηξης του αρραγούς Μετώπου Α-Α (και δεν είναι ώρα για τέτοια).
Οι λοιπές υπογραφές (πλην της θρυλικής πάλαι ποτέ ΚΝΕ) ποικίλουν από «ελεύθερα ιόντα που τα ελκύει η συγκυρία» (καταπώς τα απεκάλεσε εύστοχα ο Σώτος), μέχρι υπαρκτές και σημαίνουσες διαφοροποιήσεις στη συμμαχία του Σύριζα των προθύμων (πχ ΑΚΟΑ). Σε κάθε περίπτωση όμως οι φυγόκεντρες τάσεις είναι υπαρκτές και ισχυροποιούνται παντού.
Η Πρωτοβουλία ξεκίνησε από το τμήμα του ΝΑΡ που αμφισβητεί τα λαμπρά αποτελέσματα του τρίτου πόλου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και το κεκτημένο της Ανταρσύας. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου με το διαχρονικά απαράμιλλο ύφος του απάντησε στο «πού το πάει η πρωτοβουλία;» με το πολύ σαφές και πολιτικό «όπου εσείς το πάτε»… Μας θύμισε τις μέρες που μεγαλουργούσε στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Η πλειοψηφική πτέρυγα του ΝΑΡ που έχει και την ευθύνη της επίσημης έκφρασης, από τη μια πιέζεται, από την άλλη έχει γίνει τούρμπο με την συνιστώσα Π.Π. Δεν μπορεί όμως να κάνει και πολλά διότι η συνιστώσα Π.Π. αφενός εκφράζει μια πραγματική ανάγκη, αφετέρου στηρίζεται από αφανή καθοδηγητή. Γεγονός είναι ότι το ΝΑΡ πρέπει σύντομα να καταλήξει, αλλιώς η Ανταρσύα θα καταντήσει σαν το Σύριζα, και ο Άγγελος θα βρεθεί στην ίδια και χειρότερη θέση με τον Αλέξη: να αποκρούει διασταυρώμενα πυρά.
Ποια είναι τα όρια της Πρωτοβουλίας; Ο κίνδυνος να εξαντληθεί ως κόλπο του αφανούς καθοδηγητή της. Μοιάζει με ριγιούνιον 20 χρόνια μετά, ενώ ανακάλυψε την Κοινή Δράση και τον Διάλογο 10 χρόνια μετά τον Χώρο διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς που κατέληξε στον Συριζα. Θα παραβίαζε δηλαδή πόρτες ανοικτές στο βαθμό που δεν συσπείρωνε ένα καινούριο και πραγματικά ευρύ φάσμα προσωπικοτήτων της αριστεράς.
Οι εμπνευστές της Πρωτοβουλίας θα τραβήξουν το σκοινί μέχρι να σπάσει, βλέποντας και αποσκοπώντας σε νέα «υποκείμενα» ή «μέτωπα», ή θα την χρησιμοποιήσουν για καινούριες ισορροπίες στα υπαρκτά κόμματα και σχήματα; Ιδού το κεντρικό ερώτημα για μια ακόμη συνωμοσία που έκανε δημόσια πρώτη στην ΕΣΗΕΑ.
Το κρίσιμο στοίχημα που παίζεται σήμερα στην αριστερά δεν είναι αν ο Αλαβάνος κάνει κόμμα, αν το ΝΑΡ μετατοπιστεί, ή αν η ΚΟΕ θα φύγει από τον Συριζα. Το κρίσιμο είναι το τι θα κάνει το ρεύμα Λαφαζάνη, και αν αυτό σε δεύτερο χρόνο επιταχύνει εξελίξεις στον χώρο του ΚΚΕ. Αυτό προφανώς είναι κατανοητό στο Μέτωπο Α-Α. Δεν νομίζω ότι είναι κατ’ αυτόν τον τρόπο κατανοητό στην μετωπική συνιστώσα του ΝΑΡ. Για το Μέτωπο Α-Α μετράει πολύ περισσότερο το Αριστερό Ρεύμα, παρά ο εξωκοινοβουλευτικός χώρος, ακόμη κι αν αυτός συσπειρώνει κάμποσους πρώην αποσκιρτήσαντές του.
Το κλειδί επομένως των όποιων εξελίξεων στον Συριζα, δεν είναι στον Ριζα, ούτε στον Αλαβάνο, είναι στον ΣΥΝ. Μια ρήξη του Μετώπου Α-Α με τον Συριζα με μόνες προσδοκίες από Ανταρσύα μεριά είναι αυτοκτονική. Επιπλέον οι κατατεθειμένες πολιτικές απόψεις, αντικειμενικά ενώνουν σε σφιχταγκαλιάσματα και ρουφηχτά φιλιά το Μέτωπο Α-Α με το Αριστερό Ρεύμα. Επειδή όμως ο επάρατος Αλέκος έχει φιλοδοξίες, θέτει –και σωστά- την κατεπείγουσα ανάγκη καταγραφής των υπαρκτών διαφοροποιήσεων μικρών και μικρομεσαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή εν κατακλείδι, προσπαθώ να πω ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα έχουν πλάκα.
Η αποστασιοποίηση του Ρεύματος δείχνει ότι ο μέγας πρωτομάστορας και μαστροχαλαστής Μπομπ Σφουγκαράκης ή αλλιώς Νίκος Βούτσης, πήγε για ντόρτια κι έφερε ασσόδυο. Για την ακρίβεια παρέλαβε την κηδεμονία ενός προέδρου κόμματος και κοντεύει να τον μετατρέψει σε πρόεδρο αποκόμματος. Φεύγουν από δώ, φεύγουν από κει, αποστασιοπούνται από παραπέρα, σε λίγο θα μείνει μόνο η παρέα του Χριστόφορου, το Κόκκινο και το Ξεκίνημα. Η γραμμή Βούτση -σε αυτή την περίοδο- είναι σαν να προσπαθείς να ιδρύσεις Υπουργείο Ναυτιλίας στην Ελβετία. Μπορεί να φτιαχτεί, αλλά δεν θα φτουρήσει.
Προς το παρόν ο αρχιτέκτονας του ματωμένου συνεδρίου ραδιουργεί ενόψει αυτοδιοικητικών. Σε χρόνο dt έχουν ανακοινωθεί κάμποσα δημοτικά ή περιφερειακά σχήματα, ενώ ο μέγας στόχος είναι να αποκλειστεί ο επάρατος από την Περιφέρεια Αττικής. Στόχος καθόλα ρεαλιστικός εάν η ομάδα έπαιζε με πλήρη και συμπαγή την 11άδα, αλλά δυστυχώς οι μισοί πήραν μεταγραφή για αλλού και οι άλλοι μισοί πάνε να παίξουν όλοι σε θέση αριστερού εξτρέμ. Με μόνους τους προεδρικούς στην άμυνα, στον άξονα και στα δεξιά, η ομάδα θα πάει σφαγμένη σαν την Αργεντινή.
Τελικό συμπέρασμα: Έρχεται και γαμώ τα καλοκαίρια, καλύτερο ίσως κι από το περσινό…